Lakiery i środki gazowe - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 7
Wyświetleń: 539
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Lakiery i środki gazowe - wykład - strona 1 Lakiery i środki gazowe - wykład - strona 2 Lakiery i środki gazowe - wykład - strona 3

Fragment notatki:

Lakiery i środki gazowe
Lakiery żeglarskie - są one wytwarzane na bazie żywic poliuretanowych lub epoksydowych. Tworzą one na powierzchni zabezpieczanych elementów cienką przezroczystą, nieprzepuszczalną powłokę.
Lakiery bazujące na gumie - umożliwiają „oddychanie" drewna i nie ulegają zniszczeniu wskutek przemieszczeń konstrukcji. Zastosowano takie rozwiązanie np. we Włoszech w moście przez rzekę Lao [59].
Drugą grupą środków ochrony drewna stanowią środki gazowe.
Drewno, nawet trudno nasycalne, jako materiał włóknisto-porowaty dobrze pochłania gazy. Zwalczanie szkodników za pomocą gazowania nazywa się fumiga­cją. W ten sposób zwalcza się przede wszystkim owady niszczące powietrzno-suchy materiał, zwłaszcza kołatka domowego i spuszczela pospolitego.
Nie wszystkie gazy stosowane do zwalczania owadów są gazami toksycznymi. Gazy do zwalczania owadów w drewnie dzieli się na środki reaktywne (toksyczne) i środki niereaktywne - obojętne pod względem działania toksycznego (duszące). W praktyce stosuje sic obecnie prawie aktywne, silnie toksyczne jak np. cyjanowodór, fosforowodór, bromek metylenu i tlenek etylenu.
Natomiast gazami niereaktywnymi są azot i gazy szlachetne jak np. argon, hel. Czasami zalicza się do nich także dwutlenek węgla. Wszystkie one są stałym skład­nikiem atmosfery ziemskiej. Eliminując w gazowanym obiekcie do minimum udział tlenu na korzyść jednego z wymienionych gazów można oczekiwać uduszenia owa­dów, które są organizmami tlenowymi. Spośród wymienionych gazów najczęściej stosowany jest azot. Czynnikami wpływającymi na skuteczność zabiegu gazowania są: toksyczność, punkt wrzenia i zdolność gazu do dyfuzji, jego stężenie, czas fumi­gacji, temperatura i wilgotność powietrza, odporność danego gatunku owada i jego stadiów rozwojowych.
Gazy toksyczne mają liczne zalety. Działają na szkodniki szybko i skutecznie. Dobrze wnikają nawet w trudno nasycalne drewno, w tym również pokryte różne­go rodzaju powłokami. Gazowanie wymaga przy tym mniejszego nakładu pracy niż impregnacja. Po zabiegu dezynsekcji lub dezynfekcji nie podnoszą palności drewna w odróżnieniu od impregnatów olejowych. Nie powodują też skurczu i pęcznienia drewna w odróżnieniu od impregnatów solnych, rozpuszczanych w wodzie.
W odróżnieniu od wiciu impregnatów, w mniejszym lub większym stopniu ska­żającym otoczenie przez dłuższy czas (na różnych etapach istnienia impregnowa­nych obiektów), silnie toksyczne gazy jednorazowo obciążają środowisko, a nie­które są dla niego obojętne.
Środki do gazowania mają także wady. Przykładowo nie zabezpieczają profi­laktycznie traktowanego materiału i należy liczyć się z możliwością powtórzenia całej operacji. Wiele z tych gazów jest substancjami palnymi, a nawet eksplozywny-mi, niektóre mogą reagować z materiałami towarzyszącymi drewnu. Ze względu na dużą toksyczność zabiegi takie mogą wykonywać tylko wyspecjalizowane ekipy przy zachowaniu rygorystycznych środków ostrożności. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz