To tylko jedna z 22 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPOŁECZEŃSTWA I KULTURY EUROPY
TEMAT - 6 - KULTURY GERMAŃSKIE
ZASIĘG OSADNICTWA NIEMIECKIEGO W EUROPIE ŚRODKOWEJ X - XX WIEKU
W X wiek p.n.e. plemiona germańskie przybyły na tereny dorzecza Łaby i Renu. Od końca II w p.n.e. Germanie weszli w styczność z Republiką rzymską. Od I w. n.e. toczyli częste wojny z Imperium Rzymskim.
W IV w. Germania zostawała kilkakrotnie spustoszona przez plemiona wędrujące na zachód. Najazd Hunów na Europę w II poł. IV wieku rozpoczął wędrówkę ludów, w tym także Germanów, którzy opuścili tereny pomiędzy Łabą a Odrą, a na ich miejscu osiedlili się Słowianie, zajmujący także tereny w Europie Środkowej i Wschodniej.
Pod panowaniem Franków
W VI i VII wieku zachodnia część Germanii została podbita i włączona do państwa Franków. W I połowie VIII wieku benedyktyński mnich, Anglosas Winfryd-Bonifacy chrystianizował Germanów. W 755 poniósł męczeńską śmierć i niedługo potem został wyniesiony na ołtarze. Frankowie zbudowali w Germanii organizację państwową i kościelną z ośrodkami (arcybiskupstwami) w: Akwizgranie, Moguncji, Kolonii, Hamburgu. W 768 królem Franków został Karol Wielki. Władca ten po długich wojnach saskich (779-804) włączył do swojego państwa pozostałą część Germanii. 25 grudnia 800 roku papież Leon III koronował Karola na cesarza w Rzymie, w ten sposób zostało odnowione cesarstwo rzymskie na zachodzie Europy.
Królestwo Wschodniofrankońskie
Za panowania syna Karola Ludwika Pobożnego powstawały ośrodki separatystyczne w Germanii. Po śmierci Ludwika Pobożnego (840) państwo Franków ogarnęła wojna domowa toczona przez trzech pretendentów do tronu: Lotara (najstarszy), Ludwika (średni), Karola (najmłodszy). W wyniku wojny imperium zostało podzielone na 3 części (traktat w Verdun 843): zachodnią - późniejszą Francję, środkową - Fryzję, Lotaryngię, Alzację, Burgundię, Italię, wschodnią - późniejsze Niemcy. Pierwszym królem wschodniofrankońskim został Ludwik.
Z powodzeniem rozszerzał tereny państwa wcielając do niego Alzację, Lotaryngię, Fryzję, uzależnił Wielkie Morawy. Po jego śmierci (876) państwo rozpadło się na kilka luźno związanych ze sobą księstw. Jeden z synów Ludwika - Karol Otyły zjednoczył dawne państwo Franków (na krótko), zdołał w 881 r. koronować się na cesarza, jednakże jego nieudolne rządy doprowadziły do detronizacji (887). Po nim władzę przejęli kolejno Arnulf z Karyntii (król wschodniofrankijski od 887, cesarz 896-899) i Ludwik IV Dziecię (900-911). Na Ludwiku wygasła męska linia Karolingów (we wschodniej części państwa Franków).
Po śmierci Konrada w 918 r. do władzy doszła dynastia saska (panująca 919-1024). Pierwszym królem z tejże dynastii był Henryk I Ptasznik (919-936). Za rządów tegoż króla niemieckie zdobycze na wschodzie sięgnęły
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)