CESARSTWO OTTONÓW 1. Geneza cesarstwa niemieckiego. Prawie 250 lat po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, w 800 r. tytuł cesarski został nadany Karolowi Wielkiemu, władcy Franków. Cesarz był najwy szym władcą świeckim średniowiecznej Europy. Niestety państwo Franków się rozpadło na mocy traktatu w Verdun w 843 r. na trzy części między Karola Łysego, Ludwika Niemca i Lotariusza, który jako ostatni nosił tytuł cesarski. Po jego ś mierci bracia podzielili między siebie jego ziemie dając początek dwóm państwom narodowym – Francji i Niemiec. Państwo niemieckie było więc spadkobiercą państwa Franków. Przejęło od nich system władzy (monarchia patrymonialna), system polityczny i gospodarczy (system feudalny) oraz zdobycze kulturowe i cywilizacyjne. Niemcy byli spadkobiercami nie tylko tradycji frankońskiej ale równie rzymskiej, która przecie przejęło państwo Franków. Dynastia karolińska rządziła Niemcami do 911 r. Zmarł wówczas ostatni przedstawiciel tej dynastii. Wyodrębniły się 4 księstwa niemieckie, których władcy wybierali spomiędzy siebie króla Niemiec. 2. Rz ą dy dynastii saskiej W 936 r. elektorzy wybrali na króla Niemiec Ottona, rozpoczynając w ten sposób panowanie dynastii saskiej na tronie niemieckim. Otton I panował w latach 936 – 973 i zapoczątkował politykę włoską – wkroczył do Italii podporządkował sobie północne Włochy. Kolejny etap rządów Ottona był bardzo burzliwy: musiał stłumić wojnę domową przeciwko swoim rządom, opanować powstanie Słowian Połabskich (954) oraz podjąć walkę z Węgrami, którzy w 955 r. zaatakowali państwa niemieckie. Pokonał ich w bitwie na Lechowym Polu (955). Wygrana w wojnie z Węgrami przyniosła mu olbrzymią popularność. Po kolejnej wyprawie do Italii koronował się w Mediolanie na króla Włoch. W zamian za pomoc udzieloną papie owi Otton został koronowany na cesarza w Rzymie w 962 r . Od tej pory Niemcy przekształciły się w Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego , państwo nawiązujące do tradycji Imperium Rzymskiego. Ambicją Ottona I było podporządkowanie sobie całego świata chrześcijańskiego, uwa ał siebie za zwierzchnika wszystkich władców chrześcijańskich. Od tej pory ka dy król Niemiec, wybrany przez ksią ąt elektorów, udawał się do Rzymu po koronę
(…)
…
– 995 krajem rządziła jego matka – cesarzowa Teofano, jako regentka . Otton III przejął samodzielnie
władzę w 995 r. Całe swoje panowanie podporządkował dą eniom do stworzenia cesarstwa
uniwersalnego, które objęłoby wszystkie państwa chrześcijańskie. w skład cesarstwa miało wchodzić
Bizancjum a tak e cztery równorzędne królestwa: Galia, Italia Germania, Słowiańszczyzna. Władza
zwierzchnia, tak w sprawach duchownych jak i świeckich, nale ałaby do cesarza. Realizując tę
koncepcję Otton III podporządkował sobie papie a – zdecydował o osadzeniu na tronie papieskim
zarówno Grzegorza V jak i Sylwestra II. Ani ksią ęta niemieccy ani Bizancjum nie popierali planów
uniwersalistycznych Ottona III. Przeciwko niemu wybuchło powstanie antycesarskie i antyniemieckie
we Włoszech. Otton III musiał opuścić Rzym, podczas drogi nabawił się malarii i zmarł w 1002 r. Był
to koniec dynastii saskiej na tronie niemieckim. Władzę po jego śmierci przejął ksią ę Bawarii –
Henryk II Bawarski.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)