KSIĘSTWO WARSZAWSKIE W lipcu 1807 r. Napoleon wezwał Komisję Rządzącą do Drezna i poinformował ją, że zostanie utworzone Księstwo Warszawskie. Już wówczas gotował była Konstytucja Księstwa, którą Napoleon podpisał 22.07.1807 r. i przekazał członkom Komisji Rządzącej. Była to więc konstytucja oktrojowana , ponieważ została nadana państwu bez konsultacji ze społeczeństwem. KRÓL Księstwo zostało połączone unią personalną z Saksonią - król saski został władcą w Polsce, ale jako książę. Monarcha miał bardzo szerokie uprawnienia w zakresie władzy wykonawczej i administracji państwa. Miał prawo nominowania i odwoływania urzędników, z wyjątkiem stanowisk dożywotnich - wszyscy oni mieli władzę pochodzącą od króla, przez akt nominacji. Ponadto monarcha miał duży zakres władzy ustawodawczej. Zakres spraw, które mógł norować jedynie dwuizbowy Parlament w drodze ustaw został ujęty w Konstytucji:
podatki,
zakres cywilny i karny (takim kodeksem cywilnym był Kodeks Napoleona),
sprawy monetarne.
Reszta spraw podlegała monarsze w drodze dekretów. Ponadto władca miał inicjatywę ustawodawczą. Do 1812 r. król piastował tę władzę. Jednak w związku z wyprawą armii Napoleona na Rosję i niebezpieczeństwem przerwania komunikacji, król przekazał swe uprawnienia Radzie Ministrów.
Konstytucja przewidywała kontrasygnatę ministrów dla aktów królewskich. Minister resortowo właściwy dla danych aktów brał odpowiedzialność za ten akt monarszy w zakresie jego zgodności z Konstytucją - gdyby akt okazał się szkodliwy dla kraju, to minister ponosił za niego odpowiedzialność. Odpowiedzialność tego ministra zależała od króla. ADMINISTRACJA CENTRALNA Była traktowana jako wykonawczy organ królewski - ministrowie byli:
wykonawcami woli monarchy, całkowicie zależni od monarchy, powoływani, odwoływani i pociągani do odpowiedzialności przez monarchę.
Administracja centralna została zbudowana na zasadzie jednoosobowego kierownictwa, a więc według zasady monokratycznej . Istniały też organy kolegialne, ale miały one charakter pomocniczy.
Ministrów formalnie było 6, w tym 5 resortowych:
Minister Sprawiedliwości,
Minister Skarbu,
Minister Wojny,
Minister Spraw Wewnętrznych i Wyznań Religijnych,
Minister Policji,
Sekretarz Stanu - utrzymywanie łączności między królem a władzami Księstwa.
Monarcha powołał Kancelarię Królewską do spraw Księstwa Warszawskiego z siedzibą w Dreźnie, z Ministrem Sekretarzem Stanu na czele.
W Księstwie brakowało Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ponieważ była polityka w tym zakresie była prowadzona przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Saksonii, chociaż w praktyce prowadzili ją Francuzi. Ponadto w Warszawie przebywali rezydenci francuscy, którzy załatwiali różne sprawy.
(…)
… kandydatów na niższe stanowiska.
Kongres wiedeński postanowił w 1815 r., że prawa narodu polskiego powinny być zagwarantowane przez władzę. Doszło więc do podziału ziem polskich na:
Wielkie Księstwo Poznańskie,
Królestwo Polskie,
Rzeczpospolitą Krakowską.
Przejście na zasadę jednoosobowego kierownictwa nastąpiło w XIX w. Stan ten obowiązuje do dziś.
…
…, miasteczek i wsi tworzyła gminy - gminy miejskie i gminy wiejskie.
Departament
Władzą administracyjną był prefekt. Podlegał on Ministrowi Spraw Wewnętrznych, ale wykonywał rozkazy każdego z ministrów - był ich organem wykonawczym. Skupiał wszystkie sprawy ministerstwa, z wyjątkiem spraw wojskowych i sądownictwa. Funkcjonowała przy nim Rada Prefekturalna (sąd administracyjny pierwszej instancji), która:
wydawała zezwolenia dla gmin,
decydowała o obniżkach podatkowych.
Tam, gdzie wartość sporu przekraczała 1000 zł sądem była Rada Stanu. Natomiast w sporach poniżej 1000 zł Rada Prefekturalna była sądem najwyższej instancji.
Powiat
Władzą administracyjną był podprefekt, który wykonywał polecenia i był podporządkowany prefektowi. Ponadto pełnił funkcje analogiczne do funkcji prefekta w departamencie…
… znajdował się w osobie króla i kiedy 1812 r. król przelał swe monarsze uprawnienia na Radę Ministrów, stała się ona wówczas rządem.
Rada Stanu była nowym organem w stosunkach polskich (ale nie we francuskich). Skład Rady:
monarcha (jako przewodniczący, ale rzadko przewodniczył osobiście),
ministrowie,
radcy stanu (6, później 12),
sekretarz Rady Stanu,
referendarze pocztowi (4, później 6) - funkcjonariusze…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)