Krzysztof Opaliński - życiorys

Nasza ocena:

3
Pobrań: 119
Wyświetleń: 1302
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Krzysztof Opaliński - życiorys - strona 1

Fragment notatki:

Krzysztof Opaliński (ur. 1609 , zm. 7 grudnia 1655 ) - poeta, satyryk, dramatopisarz, katolik, od 1637 wojewoda poznański , jeden z przywódców opozycji magnackiej przeciw Władysławowi IV i Janowi Kazimierzowi . W 1644 stał na czele polskiego poselstwa do Paryża . Był wysłannikiem króla, zastępował go podczas zawarcia małżeństwa per procura z Ludwiką Marią Gonzagą i przywiózł młodą królową do Polski. Podczas potopu szwedzkiego poddał Wielkopolskę Szwedom (1655) Razem ze swoim bratem Łukaszem Opalińskim studiował w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu (1620-1625). Następnie w latach 1626-1630 przebywał za granica (min. Leuven , Orlean , Padwa ). Po powrocie do Polski objął stanowisko starosty śremskiego. Rozpoczął także aktywny udział na scenie politycznej. W 1637 r. przejął pozyc ję wojewody poznańskiego po zmarłym wuju Janie Opalińskim . W 1647 roku odkupił miasteczko Sieraków od swojego brata Łukasza i przeprowadził się tam. W 1650 otworzył pierwsze gimnazjum wspólnie z Janem Amosem Komeńskim . W kolejnych latach współzawodniczył z Bogusławem Leszczyńskim o starostwo nad Wielkopolską. Kiedy w 1648 r. W Polsce wybrano Jana Kazimierza jako króla, dołączył do opozycji przeciwko niemu. Zmarł w 1655 r. we Włoszakowicach w wieku 45 lat. Pochowany razem ze swoim ojcem w katakumbach kościoła w Sierakowie . W 1995 r. sarkofag przeniesiono do Zamku w Sierakowie . Autor znanego i wielokrotnie wznawianego w XVII w. zbioru Satyry, albo Przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze należące (1650). Nie zachowały się komedie i tragedie przeznaczone dla teatru szkolnego Opalińskiego. Także Listy Kszysztofa Opalińskiego do brata Łukasza 1641-1653 (1957).

(…)


Krzysztof Opaliński
(ur. 1609, zm. 7 grudnia 1655) - poeta, satyryk, dramatopisarz, katolik, od 1637 wojewoda poznański, jeden z przywódców opozycji magnackiej przeciw Władysławowi IV i Janowi Kazimierzowi.
W 1644 stał na czele polskiego poselstwa do Paryża. Był wysłannikiem króla, zastępował go podczas zawarcia małżeństwa per procura z Ludwiką Marią Gonzagą i przywiózł młodą królową do Polski…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz