Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 553
Wyświetleń: 4480
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych - wykład - strona 1 Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych - wykład - strona 2 Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych - wykład - strona 3

Fragment notatki:

Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych
Kratownice z rur okrągłych lub prostokątnych odznaczają się większą sztyw­nością boczną, dobrym wykorzystaniem nośności prętów oraz znacznie lepszą odpornością na korozję niż wiązary z kształtowników o przekrojach otwartych. W połączeniach takich (np. rys. 6.19b, 6.20a), po wycięciu szczeliny w końcówce, rury łączy się na tzw. widelec. Wówczas należy zamykać końce rur przyspawany-mi blachami czołowymi (półkolistymi) w celu niedopuszczenia do wnętrza rury czynników powodujących korozję. Wnętrze rury kolistej można zamknąć przez wytłoczenie koliste jej końcówki (rys. 6.21c).
Pręty kratownic rurowych można połączyć bez użycia blach węzłowych wte­dy, gdy pas ma odpowiednio większy wymiar (średnicę lub szerokość boku) niż wymiary prętów wykratowania (rys. 6.21 a, d, e, f). W takiej sytuacji należy stoso­wać spoinę czołową, ponieważ spoina pachwinowa musiałaby bardzo często być układana pod kątem mniejszym niż 60° (rys. 6.21a — punkt A) lub większym niż 120° (rys. 6.21a — punkt B i C).
Wycinanie końcówek rur okrągłych według linii przenikania (dwóch po­wierzchni walcowych) jest trudną operacją technologiczną, chyba że dysponuje się sterowanym automatycznie aparatem Mannesmana łub Mullera. Urządzenie to umożliwia cięcie rury wzdłuż przestrzennej linii przenikania z równoczesnym ukosowaniem brzegów do ułożenia spoin.
Jeśli przecina się ręcznie końcówki rur okrągłych, to zamiast dokładnej li­nii przenikania pod kątem a można zastosować linię uproszczoną pokazaną na rys. 6.22. Wówczas koniec rury ścina się w trzech płaszczyznach, a wymiary przecięcia (według rys. 6.22) oblicza się ze wzorów:
Odległość końcówek rurowych prętów wykratowania spawanych do pasów kratownicy nie powinna być mniejsza niż 10 mm (rys. 6.21a i d). Jeśli średni­ca rur lub nachylenie krzyżulców uniemożliwiają uzyskanie zaleconego odstępu 10 mm, połączenia takie projektuje się jako mimośrodowe (uwzględniając ten fakt w obliczeniach wytężenia ustroju).
Nieosiowe połączenia prętów rurowych z tzw. mimośrodem dodatnim e 0 pokazano na rys. 6.1 lb, c, natomiast z mimośrodem ujemnym e 0 jest mniejsza niż nośność węzłów prętów połączonych osiowo (e = 0). Znacznie prościej konstruuje się końcówki węzłów kratownic z rur prosto­kątnych (rys. 6.2ld, e, f). Należy jednak wówczas zwracać szczególną uwagę na możliwość odkształceń cienkich ścianek. Przy dużym zróżnicowaniu boków ru­ry pasa i wykratowania może dojść do nadmiernych deformacji lokalnie giętych ścianek pasa (rys. 6.21g). Należy dążyć do takiego rozwiązania węzła, w którym długość boku pręta wykratowania równa się długości części prostoliniowej bo­ku pasa, lub zastosować usztywnienia ścianek za pomocą przyspawanych blach (rys. 6.21f). Grubość blachy wzmacniającej węzeł powinna być równa co najmniej dwóm grubościom pasa. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz