To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konstrukcja węzłów
Węzły konstruuje się metodą graficzno-analityczną, znając geometryczny kształt kratownicy, przekroje poprzeczne prętów oraz długości spoin lub liczbę łączników. Konstruowanie rozpoczyna się od narysowania osi prętów, zbie gających się w tym węźle, utożsamiając je z osiami ciężkości zastosowanych kształtowników. Następnie na zarysie osi należy zaznaczyć gabaryty prętów nie-przerywanych w węzłach (pasów kratownic), a w dalszej kolejności gabaryty prętów ściskanych, doprowadzanych jak najbliżej do węzłów (z uwagi na możliwość wyboczenia blach) oraz prętów rozciąganych. Na krawędzie prętów zbiegających się w węzłach nanosi się długości spoin niezbędne do ich połączenia, a łącząc końce spoin, uzyskuje się linię łamaną wyznaczającą obrys blachy węzłowej o teoretycznie najmniejszej powierzchni. Ten kształt blachy węzłowej należy skorygować, uwzględniając zalecenie technologiczne (minimalizację liczby cięć i odpadów) oraz wytrzymałościowe (unikanie koncentracji naprężeń).
Rozmaite kształty geometryczne dźwigarów kratowych, możliwość stosowania różnorodnych kształtowników na pręty ustroju, a także różne rozwiązania konstrukcyjne i technologiczne (zmierzające do zwiększenia nośności bądź uproszczenia wykonania połączeń) powodują, że istnieje wiele rodzajów węzłów kratownic. Najprostszą konstrukcję mają węzły pośrednie kratownic (rys. 6.19+6.22), gdy z ciągłym pasem łączy się jeden słupek i jeden łub dwa krzyżulce. Bardziej złożoną konstrukcję mają węzły podporowe (por. rys. 6.23+6.26), kalenicowe oraz styki montażowe kratownic. Węzły pośrednie wiązarów konstruuje się z blachami węzłowymi lub bez takich blach węzłowych. Połączenia montażowe kratownic oraz ich węzły podporowe wymagają zastosowania dodatkowych blach węzłowych i żeber usztywniających.
Przykłady konstrukcji węzłów kratownic, w których zastosowano blachy węzłowe, pokazano na rys. 6.19. Węzła wiązara o prętach z dwóch kątowników (rys. 6.19a) nie zaleca się stosować w środowisku oddziałującym korozyjnie. W tym przypadku kątowniki są mocowane do blach węzłowych spoinami pachwinowymi. W celu zmniejszenia wymiarów blach węzłowych przycięto odpowiednio półki kątowników.
Pręty skratowania lekkich kratownic wykonuje się z pojedynczych kątowników i teowników (rys. 6.19c, d, 6.20b, d). Łączenie takich prętów jest trudne i pracochłonne. Jeśli na pasy zastosuje się połówki dwuteowników (por. rys. 6.10d), to krzyżulce z pojedynczego kątownika z pasem mogą być łączone bez blach węzłowych. Pręty skratowania można wtedy umieszczać niesymetrycznie względem płaszczyzny dźwigara (np. naprzemiennie w węźle) lub symetrycznie, ale z koniecznością wycięcia szczeliny w kątowniku, umożliwiając wprowadzenie pręta w węzeł i wykonanie spoin (rys. 6.19d, e). Niesymetryczne umieszczenie kątownika (rys. 6.10d) wymaga uwzględnienia dodatkowego wytężenia (skręcania i zginania) prętów, wynikającego z mocowania pręta wykratowania jednym ramieniem.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)