To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
12. K onstytucja PRL z 22 lipca 1952 r. Analiza jej treści i systematyki wskazuje, że wzorowana była na stalinowskiej konstytucji ZSRR z 1936 r. Przed jej uchwaleniem Stalin wniósł do tekstu około 50 poprawek. Konstytucja wprowadziła nową nazwę państwa, mającą podkreślać jego ludowy charakter - Polska Rzeczpospolita Ludowa . Ustrój państwa oparty został na nowych zasadach.
Pomiędzy niektórymi deklarowanymi w niej zasadami zachodziła sprzeczność. Na przykład wynikająca z zasady ludowładztwa nadrzędność Sejmu w systemie organów państwowych nie mogła w praktyce być realizowana wobec kierowniczej roli PZPR, urzeczywistnianej głownie za pośrednictwem rządu i Rady Państwa. Odrzucono zasadę podziału władz i przyjęto w jej miejsce zasadę jednolitości władzy państwowej. Zbudowano nowy system organów państwowych: organy władzy państwowej ( Sejm, Rada Państwa i rady narodowe), organy administracji państwowej ( Rada Ministrów, premier, ministrowie, przewidziane w ustawach komisje i komitety, prezes NIK - w latach 1976-1980, prezydia rad narodowych, a od 1972 naczelnicy gmin, naczelnicy powiatów - w latach 1973-1975, a od 1973 wojewodowie i prezydenci województw miejskich oraz inne organy administracji państwowej przewidziane w ustawach), organy sądowe i prokuratorskie. Ponadto w latach 1957 - 1976 i od 1980 występował pion organów kontroli państwowej (NIK), a w 1982 do Konstytucji wpisano Trybunał Konstytucyjny i Trybunał Stanu.
Sejm (początkowo jeden poseł przypadał na 60 tyś. mieszkańców, a od 1960 sejm liczy 460 posłów) wybierany był w drodze czteroprzymiotnikowych wyborów (bez zasady proporcjonalności) na czteroletnią kadencję. Mandat poselski był wprawdzie imperatywny, lecz w praktyce nie było wypadku odwołania posła przez wyborców. Inicjatywa ustawodawcza przysługiwała Radzie Państwa, Radzie Ministrów i posłom.
Emanacją Sejmu była Rada P aństwa , wybierana przez Sejm z grona posłów. Tworzyli ją: Przewodniczący, jego czterej zastępcy, sekretarz i dziewięciu, a od 19761 jedenastu członków. Organ ten był kolegialną głowa państwa, sprawował nadzór nad radami narodowymi oraz posiadał pewne uprawnienia zastępcze wobec Sejmu. W okresach między sesjami Sejmu, Rada wydawała dekrety z mocą ustawy. Sejm powoływał radę Ministrów i dokonywał zmian w jej składzie, a w okresie między sesjami czyniła to Rada Państwa.
Pomimo dość szerokiego zakresu wolności i praw obywatelskich w ustawie zasadniczej nie znalazły one zabezpieczenia w postaci gwarancji formalnych. Konstytucja PRL nie była konstytucją państwa prawa, lecz państwa ideologicznego, traktującego wolności i prawa obywatelskie jako normy programowe.
Sprecyzowany w Konstytucji PRL system polityczny w praktyce nie funkcjonował prawidłowo. Łamano wiele zasad konstytucyjnych.
(…)
… dyktatury proletariatu, stanowiła wcielenie określonej ideologii politycznej
Silnemu zaakcentowaniu ideologicznego charakteru Konstytucji towarzyszyło niedocenianie wagi regulacji prawnych (w treści Konstytucji zabrakło gwarancji realizacji zasad ustrojowych i konkretnych postanowień, jak: zabezpieczenia nadrzędności Sejmu nad Radą Państwa i Radą Ministrów, określenia tzw. materii ustawowych, sądownictwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)