To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konstrukcje szkieletowe budynków i ich stężenia
Prętowe konstrukcje stalowe budynków stanowią szkielet nośny całego obiektu. Szkielety budynków wielokondygnacyjnych i budynków halowych są istotnie różne. W obu stosuje się jednak rozwiązania konstrukcyjne zapobiegające niestateczności ogólnej elementów.
Obiekty halowe są dobrą ilustracją stosowania stężeń punktowych zarówno w dachach, jak i w ścianach. Parterowe budynki halowe o nieskomplikowanej budowie cechują się stosowaniem układów poprzecznych w postaci ram samostatecznych, zdolnych przenosić wszystkie obciążenia działające w ich płaszczyznach. Do zapewnienia im stateczności przestrzennej oraz możliwości przenoszenia obciążeń podłużnych konieczne jest stosowanie układów stężających. Główne stężenia umieszczone są przeważnie między skrajnym i sąsiednim układem poprzecznym każdego segmentu nawy, między dylatacjami w dachu i w ścianach.
Elementy prętowe w halach są często bardzo długie i zapewnianie ich stateczności ogólnej przez zwiększanie przekroju jest nieekonomiczne. Stąd wykorzystuje się istniejące stężenia lub inne elementy zespołu konstrukcyjnego obiektu w celu zapewnienia stateczności prętów wiotkich przez odpowiednie podparcia.
Stężenia punktowe w dachach
Tężnik połaciowy poprzeczny umieszczany w płaszczyźnie dachu jest kratownicą, której pasami są pasy górne dźwigarów dachowych, a słupkami - płatwie między wymienionymi pasami. Występują także dodatkowe skratowania umieszczane w płaszczyźnie styku płatwi z dźwigarami (rys. 8.3). Słupki ściany szczytowej przejmują obciążenie wiatrem działające na ściany szczytowe i przekazują je na tężnik połaciowy poprzeczny. Geometryczna niezmienność oraz niezbędna sztywność tężnika zależą głównie od dodanych prętów skratowania, gdyż na dobór przekrojów platwi i prętów dźwigarów kratowych wpływa przede wszystkim obciążenie grawitacyjne.
Głównymi elementami nośnymi dachu są dźwigary kratowe, których pas górny jest ściskany. Jego długość wyboczeniowa w płaszczyźnie połaci jest równa odległości podparć. Przy wykorzystaniu płatwi jako podparć bocznych pasa można długość wyboczeniową zredukować do rozstawu płatwi.
Przeciwdziałanie wyboczeniu pasa dźwigara przez połączenie z płatwiami wywołuje w nich dodatkowe obciążenie podłużne. Zatem ocena ilościowa nośności i sztywności tężnika wymaga obliczeń uwzględniających łącznie obciążenie wiatrem i przeciwdziałanie wyboczeniu pasów górnych dźwigarów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)