ZAJĘCIA IX - KONCEPCJE „NOWEGO WYCHOWANIA” Henryk Rowid (1877-1944) - poświęcił swoje wywody teoretyczne szkole powszechnej. Formułując swoją koncepcję nowej szkoły, zwrócił przede wszystkim uwagę na moment twórczości jako cel i środek procesu wychowania.
- Zadania szkoły upatrywał w wychowaniu człowieka, zdolnego do tworzenia nowych wartości, bądź to materialnych, bądź też duchowych, człowieka zdolnego do pracy produktywnej. Dlatego też swoją koncepcje szkoły pracy nazwał „szkołą twórczą” i tak też zatytułował swoją podstawową prace poświęconą temu zagadnieniu: Szkoła twórcza. Podstawy teoretyczne i drogi urzeczywistnienia „ szkoły pracy”, 1926.
Janusz Korczak (1878-1942) - Henryk Goldszmit - lekarz, wychowawca i pedagog, po ukończeniu studiów medycznych w zakresie pediatrii poświęcił się sprawom wychowania dzieci.
- Głównym terenem jego działalności pedagogicznej były dwa domy wychowawcze dla dzieci osieroconych i zaniedbanych, które sam założył i nimi kierował: „Dom Sierot” dla dzieci żydowskich (od 1911) i „Nasz Dom” dla dzieci polskich (od 1919). Domy te stanowiły dla niego pewnego rodzaju laboratorium, które umożliwiło mu zebranie bogatego materiału obserwacyjnego oraz zgłębienie psychologii rozwojowej dzieci i problematyki wychowawczej. - Opierając się na zdobytym doświadczeniu sformułował oryginalny system pedagogiczny o dużym nachyleniu pajdocentrycznym. - Swoje poglądy wyraził w popularnych powieściach dla dzieci: Bankructwo młodego Dżeka (1924), Król Maciuś Pierwszy (1923), Król Maciuś na wyspie b ezludnej (1923), a zwłaszcza w esejach pedagogicznych: Jak kochać dziecko (t.1-2, 1920-1921), Prawo dziecka do szacunku (1929), Pedagogika żartobliwa (1939). - System pedagogiczny Korczaka wyrażał się w jego poglądach na naturę i prawa dziecka. Dowodził bowiem, iż „dziecko jest pełnym człowiekiem, choć może innym, w innej skali, ale pełnym”. Tak pojęte dziecko ma prawo wzrastać i dojrzewać oraz posiada prawo do szacunku.
- Dążąc do zapewnienia dziecku przez wychowanie pełnego, pełnego, swobodnego i harmonijnego rozwoju wszystkich jego sil i zdolności, przy równoczesnym uwzględnieniu twardych praw i wymogów rzeczywistości zewnętrznej, postulował wprowadzenie takiego systemu wychowawczego, który by tworzył społeczność dziecięcą rządzoną przez same dzieci. Osiągnięciu tego celu miały służyć nowatorskie metody wychowawcze, wprowadzane w jego zakładach, jak tablica do porozumiewania się z dziećmi, skrzynka do listów, gazetka, wspólne posiedzenie z dziećmi, a zwłaszcza sąd koleżeński i jego wychowujący kodeks.
- Od wychowawcy zaś żądał postawy wnikliwego obserwatora, umiejętności poznawania i rozumienia spraw dziecka oraz występowania w charakterze opiekuna udzielającego jedynie pomocy, niezbędnej do samodzielnego dochodzenia prawdy.
(…)
… przedstawicielka pedagogiki społecznej, twórca oryginalnej koncepcji tego kierunku.
- na skrystalizowanie się jej poglądów wpłynęły najpierw prace i doświadczenia społeczno-oświatowe oraz studia, a przede wszystkim działalność naukowa i dydaktyczna w zakresie historii i organizacji oświaty pozaszkolnej w zorganizowanym przez nią w 1925 r. i kierowanym Studium Pracy Społeczno-Oświatowej i Wydziału Pedagogicznego…
… przez Radlińską koncepcja pedagogiki społecznej, ześrodkowana wokół problematyki wpływów środowiskowych, obejmowała zarówno sprawy wychowania i oświaty dzieci i młodzieży, lecz przede wszystkim ujmowała zagadnienia pracy społeczno-opiekuńczej i pracy oświatowo-kulturalnej wśród młodzieży pracującej i dorosłych.
- w wyniku prowadzonych badań wytyczała szczegółowe dziedziny pedagogiki społecznej, formułując ich założenia, a mianowicie teorie pracy społecznej, teorię pracy kulturalno-oświatowej (oświaty dorosłych) i historie pracy społecznej i oświatowej.
- Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego. Szkice z pedagogiki społecznej (1935)
- publikacja zbiorowa napisana pod jej kierunkiem: Społeczne przyczyny powodzeń i niepowodzeń szkolnych. Prace z pedagogiki społecznej (1937).
Maria Grzegorzewska (1888-1967)
- już w czasie studiów w Brukseli i Paryżu - pod kierunkiem Józefy Joteyko, wybitnego psychofizjologa, twórcy fakultetu pedologicznego na uniwersytecie w Brukseli - Grzegorzewska poświęciła się zagadnieniom pedagogiki specjalnej.
- mianem pedagogiki specjalnej, który to termin upowszechnił się pod jej wpływem w naszym piśmiennictwie, Grzegorzewska obejmuje całą dziedzinę faktów i sytuacji oraz ich teorii…
… szkoły. Nie ograniczał się jednak tylko do niej. Zarówno on sam, jako twórca nowego kierunku w pedagogice zwanego często pajdocentryzmem lub „nowym wychowaniem”, jak i jego uczniowie usiłowali wskazać pozytywne rozwiązania problemów pedagogicznych. Z ducha pedagogiki Deweya powstał system daltoński i metoda projektów, zrodziło się nauczanie zespołowe i problemowe. Do deweyowskiej koncepcji nauczania…
… Deweya. Staje się w zasadzie zbyteczny. Budowa i treść programów nauczania zostaje uzależniona od zmiennego i dynamicznego życia, od potrzeb gospodarczych i techniki, która idzie wciąż naprzód.
Pragnął aby w szkole uczyć pracy. Dlatego analizował historię manufaktury z punktu widzenia jej przydatności do życia szkolnego. W tej dziedzinie przejął od Marksa wiele wiadomości i idei.
Pajdocentryzm szkoły…
… przyrodniczych należało samodzielne hodowanie i uprawianie roślin przez dzieci. Opracowała szczegółowy zbiór wskazań dotyczących zajęć praktycznych, na pierwsze miejsce wysuwał garncarstwo i budownictwo.
Większość zajęć w domach dziecięcych stanowiły ćwiczenia, głównie indywidualne, zmysłów: dotyku, węchu, słuchu, wzroku, smaku. Ellen Key - szwedzka pedagog i pisarka. W 1900 ukazała się jej ksiązka Stulecie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)