To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koncepcja kompetencji jako potencjału przyczyniającego się do osiągania określonych wyników Kompetencje jako potencjał przyczyniający się do osiągania określonych wyników zostały spopularyzowane przez Boyatzisa (1982). Stworzył je na podstawie badań, które dowiodły, że istnieje tylko jeden czynnik pozwalający na odróżnienie menadżerów, którzy odnoszą sukcesy, od takich których działania są uwieńczone powodzeniem w mniejszym stopniu. Ten zespół czynników obejmuje cechy osobościowe, motywy działania, doświadczenie i, różnie nazywane i definiowane cechy behawioralne. Boyatzis zdefiniował kompetencje jako „ potencjał istniejący w człowieku, prowadzących do takiego zachowania, które przyczynia się do zaspokojenia wymagań na danym stanowisku pracy w ramach parametrów otoczenia organizacji, co z kolei daje pożądane wyniki”. Boyatzis zasugerował istnienie następujących pól kompetencji:
zarządzanie celem i działaniem;
kierowanie podwładnymi;
zarządzanie zasobami ludzkimi;
przywództwo.
Jednak, od kiedy Boyatzis zajmował się tym zagadnieniem, pojawiło się wiele innych zastosowań terminu „kompetencja” oraz wyróżniono szereg różnych poglądów na temat tego, co oznacza to pojęcie i jak można je wykorzystać. Termin ten był definiowany również jako:
wymiar behawioralny, który ma wpływ na efekty pracy ( Woodruffe, 1990);
dowolna cecha indywiduala, którą można zmierzyć lub określić w wymierny sposób, w celu dokonania wyraźnego rozróżnienia pomiędzy działaniem skutecznym i nieskutecznym ( Spencer i inni, 1990);
fundamentalne zdolności i możliwości konieczne do dobrego wykonania danej pracy ( Furnham, 1990);
wszystkie związane z pracą cechy osobowości, wiedza, umiejętności i wartości, na których bazuje dana osoba, aby dobrze wykonać powierzona jej pracę ( Roberts, 1997).
Kompetencje opierają się na określonym kryterium, tj. mają swe źródło w zachowaniu ludzi i wywierają wpływ na ich działanie. Związane są z kluczowymi aspektami zachowania, które wyróżnia działanie skuteczne i mniej skuteczne. Czasem określane są one „kompetencjami miękkimi”. Kompetencje behawioralne obejmują takie cechy, jak umiejętności interpersonalne, przywództwo, umiejętności analityczne i orientacja na osiągnięcia.
R. Griffin, Podstawy zarządzania organizacjami, Warszawa 1997, s.241-242
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)