To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koagulacja siarczanem glinowym
I. hydroliza: Al2(SO4)3 + 6 H2O 2 Al(OH)3 + 3 H2SO4
II. reakcja wtórna: 3 H2SO4 + 3 Ca(HCO3)2 3 CaSO4 + 6 CO2 + 6 H2O (Mg) (Mg)
W środowisku o określonym pH wodorotlenek glinowy ma ładunek dodatni, przy czym powstający koloidowy wodorotlenek wypada z roztworu w postaci kłaczkowatego osadu uwodnionego tlenku. Osad ten dzięki dużej powierzchni adsorpcyjnej porywa naturalne zawiesiny koloidów, które następnie zostają usunięte z wody w osadnikach, a potem na filtrach. Wyniki koagulacji zależą od: stężenia koagulantu (20-
100 mg/l wody), temperatury (około 100C), pH (optymalne pH dla substancji humusowych 4,0-6,0 a nawet do 7,5, zaś dla nieorganicznych
5,0-7,0 zależnie od twardości wody), dobrego wymieszania koagulantu z wodą, rodzaju zawiesiny. Wartości pH = 8 i wyższe są mniej korzystne ponieważ w tych warunkach tworzą się gliniany.
Wadą tej metody jest zmiana twardości węglanowej na stałą, a jednocześnie zwiększa się w wodzie zawartość agresywnego CO2. Siarczan glinu używany jest dla wód miękkich, o małej twardości węglanowej i wymaga jednocześnie wprowadzania substancji
neutralizujących np. NaOH, Na2CO3 lub Ca(OH)2, aby zobojętnić kwaśne produkty hydrolizy i spowodować wytrącanie wodorotlenku glinowego. Najmniejszą rozpuszczalność ma wodorotlenek przy pH w zakresie 6,5 -
7,5.
Koagulacja za pomocą glinianu sodowego
Daje on osad wodorotlenku w wyniku hydrolizy w roztworach wodnych oraz w reakcjach z solami wapnia, magnezu i wolnym dwutlenkiem węgla.
Na2Al2O4 + 4 H2O 2 Al(OH)3 + 2 NaOH
Na2Al2O4 + Ca(HCO3)2 + 2 H2O CaCO3 + Na2CO3 + 2 Al(OH)3
Na2Al2O4 + MgSO4 + 4H2O Mg(OH)2 + 2 Al(OH)3 + Na2SO4
Na2Al2O4 + CO2 + 3 H2O 2 Al(OH)3 + Na2CO3
Może być użyty w niższej temperaturze, wiąże krzemionkę oraz sole magnezu, lecz jest dość drogi.
Na2Al2O4 + 4SiO2 2 NaAl(SiO3)2
2 NaAl(SiO3)2 + MgSO4 MgAl2(SiO3)4 + Na2SO4
Koagulacja siarczanem żelazawym
FeSO4 + 2H2O Fe(OH)2 + H2SO4
Tworzący się kwas reaguje z wodorowęglanami wapnia i magnezu. Tworzący się początkowo Fe(OH)2 ma dość dużą rozpuszczalność, lecz pod wpływem tlenu rozpuszczonego w uzdatnianej wodzie utlenia się do Fe(OH)3, który wypada w postaci kłaczków:
2 Fe(OH)2 + 0,5 O2 + H2O 2 Fe(OH)3; (2Fe(OH)3 Fe 2O3*3H2O)
(…)
… przyśpieszenia koagulacji oraz zwiększenia kłaczków stosuje się polielektrolity. Są to naturalne lub syntetyczne wielkocząsteczkowe substancje organiczne lub nieorganiczne, które aktywują koagulację oraz flokulację, czyli narastanie kłaczków. Należy do nich m.in. aktywowana krzemionka. Mechanizm ich działania nie jest dobrze poznany, natomiast efekty są duże: przyśpieszają powstawanie gęstych i dużych kłaczków…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)