To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Klemens Rzymski (92-101) cieszył się w starożytności chrześcijańskiej bardzo wielkim poważaniem, chociaż do dnia dzisiejszego zachowało się tylko jedno pismo jego pióra - List do Koryntian , który Kościół Syryjski zaliczał do Pisma św. Według Ireneusza - Klemens „widział błogosławionych apostołów i z nimi przebywał, a słowa ich brzęczały jeszcze w uszach jego, a naukę i tradycję ich miał przed oczami” (Adv. haer. III, 3, 3). Biskup Lyonu uważał go za trzeciego następcę św. Piotra, po Linusie i Anaklecie; natomiast według Tertuliana (Praescr. 32), święcenia otrzymał jeszcze z rąk samego Piotra. W 101 r. urząd swój miałby przekazać Ewarystowi. Opierając się na fałszywej informacji zawartej w Pseudoklementynach uważano Klemensa za konsula Tytusa Flawiusza Klemensa, kuzyna Domicjana. Informacje o jego zesłaniu do Chersonezu Tauryjskiego i śmierci męczeńskiej w falach Morza Czarnego są legendą (IV w.) (Pierwsi świadkowie, str. 46-47). Bazylika św. Klemensa w Rzymie wznosi się podobno na fundamentach domu, w którym mieszkał.
LIST DO KORYNTIAN
Około 90 r. w Koryncie wybuchł spór, nie pierwszy zresztą sądząc po uwagach św. Pawła zamieszczonych o mieszkańcach tego miasta w obu jego listach z lat 40-stych. Nie znamy przebiegu sporu, ale wiemy, że w konsekwencji doprowadził on do schizmy. Obalono mianowicie ustanowionych tam prezbiterów. Sprawa była głośna i powszechnie dyskutowana, skoro jej echa dotarły aż do Wiecznego Miasta. Na wieść o zamieszkach zareagował bp. Rzymu Klemens. W imieniu gminy rzymskiej skierował do gminy korynckiej list, który był jeszcze w IV w. czytany w wielu kościołach. Został on napisany po prześladowaniu chrześcijan za cesarza Domicjana (95-96 r.).
List pozwala nam scharakteryzować samego Klemensa. Musiał być człowiekiem spokojnym i łagodnym, któremu wielce zależało na zachowaniu pokoju. Był gruntownie obeznany z kulturą grecką, o czym świadczy zawarty w tekście stoicki obraz harmonii wszechświata. Zna doskonale Stary Testament zarówno wersji hebrajskiej, jak również w wersji Septuaginty. Był albo Żydem, albo „poganinem” związanym ze środowiskiem synagogalnym. Uważa się za spadkobiercę Mojżesza i Izaaka. Na te dwie płaszczyzny nakłada się trzecia: chrześcijaństwo. Stary Testament odczytuje w sensie chrześcijańskim. Zna „logia” wykorzystane w Ewangeliach synoptycznych, List do Hebrajczyków (według Orygenesa to właśnie on miał go przetłumaczyć na grecki), może Ewangelię Janową.
Znaczenie listu jest wielkie. Znajduje się w nim najstarsza wzmianka o męczeńskiej śmierci w Rzymie Piotra i Pawła oraz o męczennikach z czasów Nerona. Z listu dowiadujemy się o podróży św. Pawła do Hiszpanii. Klemens bardzo silnie podkreśla sukcesję apostolską (Cor 44, 1nn, str. 70-71). Chrystus otrzymał władzę od Ojca, Apostołowie od Chrystusa i tę przekazali swoim następcom.
(…)
… - czasami to samo, co biskup, leitourgia - posługa. Wspomina legendę o Feniksie w kontekście nauczania o zmartwychwstaniu.
Tematy:
- Zawiść źródłem zła
- Jedność Kościoła wokół biskupa
- Wyraźnie o sukcesji apostolskiej (wszystkich apostołów)
- Porządek w Kościele na wzór świątyni Jerozolimskiej: arcykapłan - biskup; kapłani -prezbiterzy; lewici - diakoni; laos - laicy
- Porządek w służbie Bożej - na wzór liturgii…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)