Ireneusz z Lyonu (ok. +202) Najbardziej znaczący teolog II w. Urodzony około 130-140 r. w Azji Mniejszej. W młodości był uczniem Polikarpa ze Smyrny († 156). W swoim nauczaniu nawiązuje do małoazjatyckiej nauki „starszych” czyli prezbiterów, oraz do teologii Janowej i judeochrześcijańskiej. Za panowania Marka Aureliusza był prezbiterem w Lyonie. W 177 r. przybywa do Rzymu jako wysłannik Kościoła w Lyonie, z listem do tamtejszego biskupa Eleuterosa (174-189), aby w kwestii montanizmu wzywać do łagodności. Podczas misji rzymskiej Ireneusza śmierć męczeńską w Lyonie poniósł biskup Potyn. Około 180 r. Ireneusz został wybrany biskupem Lyonu. Podejmuje tam energiczne działania przeciwko rozprzestrzeniającej się działalności gnostyków. Pisze List do bpa Rzymu Wiktora I - przeciw zaognianiu sporu z kwartodecymanami (eirene- pokój). Wzywa do jedności, pokoju i uszanowania nieco odmiennych tradycji. Troszczy się o ewangelizację w regionie położonym wzdłuż Rodanu. Umiera po 200 r., według Marcina z Tours (+594), śmiercią męczeńską. Dzieła: • Wykład nauki apostolskiej Dzieło to jest uważane za najstarszy katechizm Kościoła katolickiego. Przedstawia w nim naukę o Trójcy św., stworzeniu świata, grzechu pierwszych rodziców, Wcieleniu i odkupieniu. Zachęca do życia według prawdziwej wiary i przestrzega przed niebezpieczeństwem herezji. • Adversus Haereses, Zdemaskowanie i zbicie fałszywej gnozy . - Ks. 1: Opis nauk gnostyckich, głównie walentynian i Marcjona. - Ks. 2: Krytyka tych nauk z punktu widzenia rozumowego. - Ks. 3: Obala błędy fałszywej gnozy przedstawiając chrześcijańską naukę o Bogu i Chrystusie (eklezjologia). • Zasada apostolskości i sukcesji w Kościele gwarancją przechowania prawdy • Jedność nauczania biskupów w całym Kościele • Szczególna rola Rzymu: potentior principalitas • Reguła wiary jako fundament • Historia stworzenia. Jedność Bożej ekonomii - Ks. 4: Zbija błędne nauki posługując się słowami Chrystusa. - Ks. 5: Wykłada naukę o zmartwychwstaniu (odrzucaną głównie przez gnostyków). W zakończeniu przedstawia naukę milenarystów, którą sam wyznaje. Adversus Haereses III, 3 „ Dostrzec zaś prawdę zdoła każdy człowiek dobrej woli, o ile tylko dobrze zapozna się z tradycją apostolską, głoszoną publicznie i jawnie we wszystkich gminach kościelnych na całym świecie. Otóż choć potrafimy wymienić biskupów, których w rozmaitych Kościołach mianowali jeszcze sami Apostołowie, choć potrafimy również wyliczyć ich następców, aż po nasze czasy, to jednak w żadnym wypadku nie stwierdzamy, by któryś z nich nie tylko nauczał, lecz nawet w ogóle słyszał kiedykolwiek coś z tego, o czym bredzą nasi heretycy. A przecież gdyby Apostołowie znali jakieś ukryte tajemnice, zdradzane tylko po cichu i na osobności wybranym jednostkom, to chyba w pierwszym rzędzie przekazaliby je ludziom, których ustanawiali rządcami gmin kościelnych. Wiadomo bowiem, jak usilnie zabiegali oni o to, by ich następcami, a zarazem dziedzicami ich urzędu nauczycielskiego, byli ludzie
(…)
… za grzech, ale propedeutyczną.
•
Patriarchowie doskonalsi od żydów - nie potrzebowali Prawa.
•
Narastające zepsucie - konieczność władzy: władza ma prawo miecza.
•
Wcielenie: „ów Człowiek niesie Syna Bożego” (AH 3,16,3), „własne stworzenie Boga […] niosło Go samego” (AH 5,18,1).
•
Cierpienie i śmierć - ostatecznym zjednoczeniem z ciałem, poświadczenie zbawienia ciała ludzkiego.
•
Nieposłuszeństwo Ewy przezwyciężone przez posłuszeństwo Maryi.
•
Eucharystia - ofiarą ludzi wolnych, Ciało Chrystusa - potwierdzeniem dzieła stworzenia materii.
•
Zjednoczenie wszystkiego w Chrystusie jako głowie - Ef 1,10, Rz 13.9 (zjednoczenie w Chrystusie jako Głowie - rekapitulacja): wspólnota i zjednoczenie z Bogiem, ale nie „przebóstwienie”. Chrystus dokonał dzieła naprawy, realizując pierwotny plan zbawienia…
… apostolskich. Gdy za tegoż Klemensa wybuchł w Koryncie ostry spór między braćmi, Kościół rzymski wysłał do nich nader poważny list, w którym usilnie nakłaniał ich do przywrócenia pokoju, a zarazem umacniał w wierze. […]Po Klemensie nastąpił Ewaryst, po Ewaryście Aleksander, po nim, jako szósty z kolei, objął stanowisko Sykstus, po nim sławny męczennik Telesfor, a dalej Hygin, Pius, Anicet, wreszcie Soter…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)