To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Klasyczne teorie organizowania pracy Wprowadzenie Początki nauki o organizowaniu pracy wiążą się z nazwiskami paru zachodnich
autorów, a w szczególności: amerykańskiego doradcy przemysłowego F. W. Taylora
(1856-1915) oraz działającego niemal równocześnie z nim, choć w pełni od niego niezależnie,
francuskiego inżyniera i dyrektora kombinatu węglowego H. Fayola (1841-
1925). Sformułowali oni dwa, różne od siebie podejścia do rozstrzygania problemów
organizacji i kierowania ludźmi, stając się jednocześnie inicjatorami dwóch odmiennych
kierunków myślenia i działania w tej dziedzinie. Były to: kierunek techniczno fizjologiczny
(F. W. Taylor) oraz kierunek administracyjny (H. Fayol). Zapoczątkowane
przez nich koncepcje znalazły rozwinięcie m.in. w pracach R. Emersona (1852-1931),
H. Forda (1863-1947), F. i L. Gilbrethów (Frank - 1868-1924, Lilian - 1878-1972),
H. Gantta (1861-1919) oraz Maxa Webera (1864-1920).
Zwolennicy kierunku pierwszego, określanego też jako “naukowa organizacja pracy”
kładli akcent na techniczno-fizjologiczne czynniki biorące udział w procesach pracy,
takie zwłaszcza, jak trafny dobór ludzi do wykonywanych zadań, motywacja do pracy
(poprzez stosowanie bodźców materialnego zainteresowania), a przede wszystkim zastosowanie przez robotnika odpowiednich narzędzi. Utrzymywali, że właściwy układ tych
czynników jest możliwy w efekcie prowadzenia naukowych badań, oraz umiejętnego
wykorzystywania ich wyników w praktyce.
Zwolennicy kierunku administracyjnego uznali natomiast, iż warunkiem organizacyjnej
sprawności instytucji jest właściwy sposób kierowania ludźmi. Obiektem ich
szczególnego zainteresowania stało się poszukiwanie jakichś ogólnych reguł i prawidłowości
w tym zakresie. Znalazło to wyraz w opracowaniu zarysu dość spójnej i jednolitej
doktryny zarządzania, która przeszła do historii pod nazwą “klasycznej teorii organizacji”.
Dodajmy, że mimo upływu czasu podstawowe jej elementy jeszcze dziś nie
straciły wiele ze swej pierwotnej aktualności.
Naturalnie, stwierdzenia reprezentantów obu wymienionych kierunków organizacyjnego
myślenia i działania nie tylko nie kolidują ze sobą, a przeciwnie, wzbogacają się
wzajemnie i uzupełniają. Tworzą pewien spójny system wiedzy, który przeszedł do
historii organizacji pod nazwą szkoły klasycznej. Była ona klasyczną w tym sensie, że
zgromadziła dorobek uznany za pewien wzór i przykład do naśladowania. W dorobku
tym znajdujemy wartości trwałe, ponadczasowe, takie które jeszcze dziś znajdują zwolenników i kontynuatorów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)