To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PREKURSORZY I TWÓRCY NAUKI O ZARZĄDZNIU
Na przełomie XIX i XX wieku wyodrębniła się nauka o zarządzaniu jako samodzielna dyscyplina i dynamicznie rozwijała się w USA. W Europie intensywniejszy rozwój dyscypliny datuje się na okres II wojny światowej. Działania wojenne uświadomiły konieczność poszukiwania zobiektywizowanych metod rozwiązywania problemów dotyczących kierowania potencjałem militarnym. Po ustaniu działań wojennych doświadczenia te próbowano przenosić na grunt działań cywilnych w sferę działania normalnej gospodarki. W największych państwach Europy, w Wielkiej Brytanii i Francji, w latach 60. XX wieku powstawały fakultety zarządzania na uniwersytetach, a w zachodnich landach Niemiec w okresie powojennym dyscyplina ta była głównie powiązana z naukami ekonomicznymi.
Polska tradycja sięga okresu zaborów, tworzona była także w okresie międzywojennym. W okresie powojennym z powodów politycznych nie było sprzyjających warunków do stworzenia ogólnej teorii organizacji i kierowania. Rozwój tej dyscypliny nastąpił dopiero po zmianie ustrojowej, bowiem po 1989 roku bariery natury politycznej nie istniały.
Prekursorzy nauki o zarządzaniu:
Adam Smith (1723-1790) - ekonomista angielski, zwolennik liberalizmu gospodarczego. Głosił ideę porządku naturalnego według której ustrój społeczny kształtował się spontanicznie pod wpływem żywiołowo kształtujących się stosunków międzyludzkich. Interesował go problem pomnażania bogactwa narodów. W wyniku swoich badań sformułował prawo technicznego podziału pracy. Wskazywał na możliwość osiągnięcia znacznego wzrostu wydajności pracy poprzez rozczłonkowanie procesu wytwórczego. Umożliwiało to podniesienie specjalizacji robotników i jakości wyrobów finalnych.
Robert Owen (1771-1858) - angielski działacz polityczny i społeczny, pionier ruchu spółdzielczego, przedstawiciel nurt socjalizmu utopijnego. Zwolennik przemian społecznych, gospodarczych i politycznych, ale przemian o charakterze ewolucyjnym i pokojowym. Jego pomysłem była próba stworzenia eksperymentalnego ośrodka w zespole fabryk włókienniczych, gdzie poprawiał warunki pracy i płacy. Interesowały go także warunki życia robotników poza zakładem pracy. Postulował stworzenie miejsca, gdzie wytwórcy (głównie spółdzielczy) mieli dokonywać wymiany swoich towarów. Wymiana miała być oparta na sprawiedliwych warunkach, a miernikiem wartości towaru był wkład pracy. Wprowadził potrzeby społeczne na grunt nauki zarządzania.
Charles Babbage (1792-1871) - angielski matematyk. Prowadził badania przesłanek kształtowania wydajności operacji przemysłowych. Stwierdził, że kwestie organizacji pracy nie zmieniają się , ale wyraźny jest postęp technologii, a ta dysproporcja się pogłębia. Stąd potrzeba wprowadzenia przemyślanego podziału pracy, a wprowadzenie metod nauk ścisłych (przede wszystkim matematyki) do organizacji procesów pracy ma przyczynić się do zwiększenia wydajności i zmniejszenia kosztów zarazem.
(…)
… (po polsku szkoła stosunków międzyludzkich). Uwzględniał rolę człowieka i jego potrzeby w procesie produkcyjnym.
Polscy przedstawiciele nauki o zarządzaniu:
Karol Adamiecki (1866-1933) - budował podstawy polskiej nauki o organizacji. Jego celem było upowszechnienie, popieranie i rozwój naukowej organizacji w Polsce. Tłumaczył na język polski Le Châteliera, a tym samym wprowadził do polskiego piśmiennictwa…
… oraz badania nad funkcją motywowania i funkcją kontroli prowadzone na uczelniach ekonomicznych i uniwersyteckich wydziałach prawa. W latach 70. pojawił się nurt badań - teoria decyzji, który rozwijał się wokół nowych dyscyplin nauki: informatyki, cybernetyki.
5
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)