Kapitał społeczny - co to takiego?
Wprowadzenie
„Kapitał społeczny” pojawił się na początku XX wieku. Pierwotnie był on utożsamiany z tym, co można by nazwać human capital, stanowiąc centralne pojęcie niematerialnego kapitału, którym posługiwano się w obrębie ekonomii kształcenia i w planowaniu uwzględniającym zasoby ludzkie. Określano nim inwestycje poczynione w ludzi, związane z ich wychowaniem i wykształceniem. W 1916 r. L. J. Hanifan w pracy pt. Rural School Community Center użyła go dla opisu szkolnych ośrodków na wsi.
W szerszym znaczeniu używano go dla określenia wydatków poniesionych przez państwo lub prywatną gospodarkę na reprodukcję siły roboczej w danym społeczeństwie, tzn. na koszty związane z jej przygotowaniem zawodowym, zdrowotnością itp. czynnikami.
W latach 30-tych XX w. E. Mayo i jego szkoła dostrzegli ważną rolę, jaką odgrywają dobre stosunki wzajemne panujące w obrębie społeczności zakładu pracy w kształtowaniu pozytywnych postaw i zachowań pracowników, które wpływały na wydajność ich pracy.
Do wspomnianych koncepcji kapitału nawiązano następnie w latach 60-tych tegoż wieku. Jane Jacobs rozumie przez to pojęcie istniejącą sieć stosunków społecznych pomiędzy ludźmi zamieszkującymi stare dzielnice miejskie. Ludzie ci realizując różne cele tworzą formę społecznego kapitału , wzmacniającego publiczne bezpieczeństwo.
Z kolei w latach 70-tych XX wieku pojęcia tego używano do analizy problemu rozwoju gospodarczego w gęsto zaludnionych dzielnicach wielkich miast, zamieszkałych przez społeczności afroamerykańskie. Społeczności te charakteryzowały się mniejszą spoistością społeczną i mniejszą więzią zaufania, czym z kolei tłumaczono słaby rozwój przedsiębiorstw należących do przedstawicieli tej społeczności.
W latach 80-tych James Coleman i Robert Putnam starają się pokazać rolę społecznego kapitału w społeczeństwie obywatelskim we Włoszech i w USA.
W najbardziej dojrzałym ujęciu interesujące nas pojęcie przedstawia J. Coleman, który definiuje go jako „zespół zasobów zakorzenionych w stosunkach rodzinnych oraz w społecznej organizacji danej wspólnoty, które są użyteczne w poznawczym lub społecznym rozwoju dziecka”. Bowiem członkowie rodzin współdziałają ze sobą nie tylko wychowując potomstwo, lecz również współdziałają w prowadzonej działalności gospodarczej, jakimi są przedsiębiorstwa rodzinne.
Jego zdaniem społeczny kapitał jest to umiejętność współpracy międzyludzkiej w obrębie grup i organizacji w celu realizacji wspólnych interesów. Uważa, że znaczną część potencjału ludzkiego stanowi zdolność łączenia się ludzi w grupy dla realizacji określonego celu. Wśród czynników, które mają istotny wpływ na powstawanie grup wskazuje następujące:
(…)
…, która może być przydatna w badaniach rozwoju systemu kapitalistycznego. Zwłaszcza na jego wyższym tzn. współczesnym stadium rozwoju.
Bibliografia 1. F. Fukuyama, .Zaufanie, cyt. wyd. s 69 i nast.
2. J. S. Coleman, Foundations of Social Theory, Cambridge, Mass: Harvard University Press 1990, s. 300.
3. Zob. F. Fukoyama, Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu, tłumaczenie z języka angielskiego Anna i Leszek Śliwa, PWN, Warszawa-Wrocław 1997, s.20
4. Pierre Bouerdieu, Ökonomisches Kapital, kulturelles Kapital, soziales Kapital, w: Reinhard Kreckel, Soziale Ungleichheiten, Göttingen 1983, s.190.
5. F. Fukuyama, Wielki Wstrząs. Natura ludzka a odbudowa porządku społecznego. Z angielskiego przełożyli H. Komorowska i K. Dorosz. Politeja, Warszawa 2000, s.24.
Zob. J. S. Coleman, Foundations of Social Theory, Cambridge, Mass: Harvard University Press 1990, s. 300.
Zob. F. Fukoyama, Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu, tłumaczenie z języka angielskiego Anna i Leszek Śliwa, PWN, Warszawa-Wrocław 1997, s.20
Po raz pierwszy wprowadził w studium Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. Princeton-New Jersey 1993.
Termin ten oznacza powojenną eksplozję demograficzną.
Zob. Pierre Bouerdieu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)