To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kant moralnie:
Krytyka rozumu praktycznego : praktyka → myślenie w sferze działania człowieka /każde działanie posiada pewien aspekt i może być rozpatrzony przez pryzmat moralności/;
[moralność → nabywamy od społeczności; etyka → refleksja nad swoim postępowaniem, przybiera postać etyki normatywnej, którą każdy może przeprowadzić; refleksja naukowa → refleksja o etyce /metaetyka/]
Kant stworzył pierwszy system etyczny świecki /dotąd istniała etyka chrześcijańska/
/Zbiór nakazów i zakazów - etyka chrześcijańska/ - system Kanta ma charakter dedukcyjny: gwarantuje rozumienie i możliwość kwalifikowania, przez samego siebie, w kategoriach etycznych /mówi się, że ma postać formalną/.
Odróżnienie dwóch rodzajów czynności u Kanta: /człowiek aby moralność działa musi być wolny/
podejmujemy z przymusu zewnętrznego: z góry narzucone normy - ktoś coś komuś nakazuje. /można uznać je za swoje, nie są wtedy przymusem/. [przemoc symboliczna] → z przymusu zewnętrznego nie można kwalifikować moralnie działań /z braku wolności/.
podejmujemy z przymusu wewnętrznego: sami sobie dla siebie ustalamy - nikt nie nakazuje nic robić, sami sobie wytyczamy działania → zapora dla wszelkich używek, które kuszą przez całe życie. /tylko czynności z przymusu wewnętrznego mają moralny sens/. Skłonności, pragnień spontanicznych → są niemoralne jeśli są tylko z pragnień;
Czynności zgodnie z obowiązkiem → chęci, pragnienia spotykają się z nakazem moralnym;
Czynności podjęte z obowiązku → obowiązkiem moralnym, np. opieka nad kimś /wynika tylko z obowiązku/ → czyn najwyższej rangi moralnej /obowiązek stający się przymusem wewnętrznym/.
Kant przyjmuje koncepcje wolności taką jak Seneka → wolność jako świadoma konieczność /przymus wewnętrzny, mający charakter rozumowy/.
Czynności, które są z przymusu zewnętrznego nie mogą być kwalifikowane moralnie przez brak wolności;
Czyn legalny od czynu moralnego: legalny nakaz z zewnątrz, moralny z wewnątrz.
Przymus jako obowiązek: nakaz robienia tego czego się nie chce ale trzeba;
Każdy czyn ludzki posiada motywy /sfera motywów/ → przekonania subiektywnie determinują czyn.
Czyn prowadzi do skutku /sens wkomponowany, świadomość że zostanie coś osiągnięte; i drugi sens skutku: coś czego nie chcemy a może się pojawić - nieprzemyślane/.
W sferze moralnej nie powinno być tak aby człowiek podejmował czyny ze względu na przewidywane skutki.
/strach przed karą jest niemoralny/.
Człowiek moralny to człowiek, który podejmuje czyn ze względu na motywy /legitymizują etycznie czyny ludzkie/, a nie skutki.
(…)
…, który podejmuje czyn ze względu na motywy /legitymizują etycznie czyny ludzkie/, a nie skutki.
Prawo: /zasada metazasad/ imperatyw kategoryczny /najwyższa zasada moralna/:
Postępuj tak jakbyś chciał, żeby zasada Twojego postępowania stała się prawem powszechnym.
/jedno z ujęć imperatywu kategorycznego/
Ta zasada jest założeniem empatyczności /zasada empatii/ → wczuć się w postępowanie drugiej osoby;
Imperatywy…
… ma wolną wolę /rozumna wola → wybiera dobro/ - człowiek wolny to człowiek dobry poprzez rozum.
Najtańsza kontrola człowieka, to gdy człowiek kontroluje sam siebie → ze względu na pluralizm brak wspólnych wartości, zatem niemożliwa kontrola samego przez się w tych samych normach.
Legitymizowane są motywy ludzkie → zakazywać wyborów motywów (?)
Arthur Schopenhauer:
Przyjaźnił się z psami /każdy pies miał…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)