Informacje zawarte w pliku poruszają kwestie takie jak: etyka i jej działy, stosunek moralności do innych forma świadomości człowieka, podziały charakteryzująca różnorakie uprawnienie etyki, stoicyzm, epikureizm.
Dodatkowo opisuje kwestie takie jak: geneza moralności, etyka a inne formy świadomości, funkcje etyki, zmienność i niezmienność moralności, relatywizm moralny, historia ludzkości, prawość, etyka chrześcijańska a etyka świecka.
1. Czym jest etyka, na jakie działy się dzieli?
Źródło 1: moje notatki z wykładów
Etyka wyrosła z filozofii.
Etyka jest nauką o moralności (grec. ethos = zwyczaj, obyczaj), a moralność (łac. Morale = zwyczaj, obyczaj) to jest całość, zespół ocen, sankcje, ideały, zakazy, nakazy, które regulują stosunki między ludźmi, do samego siebie, między grupami, narodami, grupą a jednostką, człowieka do świata przyrodniczego. Etyka jako dyscyplina humanistyczna dzieli się na:
Etyka opisowa (etologia) - to opis moralności funkcjonującej w danej społeczności, kulturze. To opis pozbawiony elementów wartościowania. Można tu wymienić (zawrzeć) m.in.
(...)
socjologia moralności
antropologia kulturowa
Etyka normatywna (etyka właściwa) - daje nam receptę na szczęście. Mówi, że takie, a nie inne wartości są dobre, właściwe; że tak a nie inaczej powinniśmy postępować. itd.
Metaetyka - to nauka o języku etycznym. Wyjaśnia to, czy ktoś jest dobry, czy postępuje moralnie. Opisuje znaczenie terminów.
Moralność - stosunek do rzeczy martwych (wytworów człowieka). To wszystkie oceny, normy, wzorce postępowania, zakazy, nakazy, itd., które regulują:
stosunki między ludźmi
stosunek człowieka do samego siebie
stosunki między grupami społecznymi
stosunki między grupą a jednostką
stosunki między jednostką a grupą
stosunek człowieka do przyrody
stosunek człowieka do przedmiotów.
Funkcje moralności:
Funkcja regulacyjna - moralność reguluje stosunki między ludźmi, a nawet stosunki między samym sobą lub do innych.
Funkcja poznawcza - poznajemy pewne zasady, normy, sankcje, a bez tego nie potrafimy poruszać się „po społeczeństwie”, żyć w społeczeństwie.
Funkcja wychowawcza - jesteśmy generalnie wychowywani w duchu jakiejś moralności (moralność nieuchronnie związana jest z procesem wychowania).
Stosunek moralności do innych form świadomości człowieka (wiedza, nauka, religia, obyczaj, prawo):
Obyczaj a moralność
- tradycja (może nie mieć nic wspólnego - stosunek do samego siebie z moralnością)
Religia a moralność
- jest pewnym systemem godności, - człowiek niewierzący też może być moralny (nie przestrzegając
- jeżeli człowiek konsekwentnie będzie nie przestrzegając przykazań danej religii, bo dla niego
przestrzegał wszystkich przykazań będzie to nie są żadne wytyczniki).
osobą moralną (ale tylko człowiek wierzący).
Prawo a moralność
Prawo jest to minimum moralności (jest to teoria nie prawdziwa, w której następuje skrzyżowanie znaczenia pojęć), np. dyskusja o aborcji , stopień na świadectwie z religii (ludzie są różnych wyznań).
Wiedza a moralność
(…)
…. Scharakteryzuj którąś ze szkół etycznych w historii.
STOICYZM
Szkołę stoicką założył ok. 300 r. pne. Zenon z Kition. Również ona przetrwała 5 stuleci. Szkoła mieściła się w Bramie Malowanej (Stoa Poikile), w murach otaczających Ateny, stąd jej nazwa. Zenon z Kition na Cyprze żył od ok. 340 do ok. 270 r. pne. Po przeniesieniu się do Aten, studiował w szkole platońskiej, megarejskiej, cynickiej. Bezpośrednim…
… z przekonań, że świat ma budowę jednolitą: cały jest materialny, a zarazem ożywiony i na miarę boską doskonały.
Dzięki temu przekonaniu wytworzyli system monistyczny, w przeciwieństwie do Platona i Arystotelesa, przejętych dualizmem ciała i ducha, materii i życia, Boga i świata.
Stoicyzm dzielimy na trzy okresy:
stara szkoła - Zenon z Kition, Kleantes, Chryzyp, średnia szkoła - Panaitios, Poseidonios…
… wartości moralnych; w zależności od tego, czym jest d. jako wartość najwyższa, ukształtowały się w etyce różne stanowiska: hedonizm utrzymuje, że jest to przyjemność; utylitaryzm, że doskonalenie jednostki; relatywizm etyczny utrzymuje, że d. ma charakter względny (coś może być dobrem dla jednego, a równocześnie złem dla kogoś innego; coś jest d. w danej sytuacji, a w innej już nim nie jest); w znaczeniu…
… uważał bowiem, że pytanie o to jak żyć szczęśliwie i przyjemnie jest w życiu każdego najważniejsze.
Celem życia człowieka jest osiągnięcie przyjemności, rozumianej jako nieobecność bólu i niepokoju. Epikur zaleca wstrzemięźliwość. Trzeba odrzucić przyjemności, które mogą sprawić ból cielesny lub niepokój duszy. Ideałem jest osiągnięcie ataraksji czyli spokojne życie bez zamętu i burz. Są dwa sposoby…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)