Językoznawstwo epoki romantyzmu - wykład

Językoznawstwo epoki romantyzmu
Historyzm - zdobycz myślowa romantyzmu
„Świat zmieniał się w przeszłości i zmienia się nadal”
Zainteresowanie etymologią języka w Danii i Niemczech Powstaje naukowe językoznawstwo historyczno-porównawcze (zrekonstruowanie języka indoeuropejskiego)
Spirytualizm
Panowało przekonanie o zasadniczej wewnętrznej jednolitości, spoistości świata, tożsamości natury i umysłu ludzkiego (Schelling)
Poszukiwanie prawdy drogą czysto spekulatywnych dociekań
Odnajdywanie we własnym umyśle idei przenikających świat materialny
Humboldt - pogląd na język
„Wewnętrzna forma języka” jest specyficzna dla każdego języka, bo wyraża i kształtuje „ducha narodu”
Gramatyka jest bliższa duchowej swoistości narodów niż leksyka
„Myślimy tak jak mówimy, ale jednocześnie mówimy tak jak myślimy”
Z „ducha języka” wnioskuje się o „duchu narodu”
J.N. Kamiński „Czy nasz język jest filozoficzny?”
PYTANIE ZASADNICZE: Czy możliwe jest poznanie prawdziwego znaczenia słów i przeniknięcie poprzez nie do istoty rzeczy?
Kto się wprzód sam rozmyślaniem swojem w jgłę wskazującą niezasobi ten się puszcza na morze bajek arabskich!
Nauka idzie na um i czucie - na umysł - środkiem , czyli duszą a stąd to święta, to niezaprzeczona prawda, że tylko słowo jest duszą wszelkiej umiejętności czyli wiedzy ludzkiej Co się czyni wedle czucia swego, tego czyn idzie z przy-czyn przez przy-czucie (sympatyją); tego um i czucie jest jedno; tego um i czucie jest ślepe, źlepne, kolejne, sklejne; takiego umu symbol jest: Lellum-po-Lellum.
... zobacz całą notatkę