To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Język ciała Istnieją dwa rodzaje komunikatów niewerbalnych:
ruchy ciała, takie jak wyraz twarzy, gesty, postawa, zależności przestrzenne, czyli na przykład dystans, jaki utrzymujesz pomiędzy sobą i innymi.
Kluczem do sztuki komunikacji niewerbalnej jest spójność. Sygnały niewerbalne zwykle występują w spójnych grupach gestów i ruchów ciała, które znaczeniem korespondują z towarzyszącymi im słowami. Kiedy uświadomimy sobie swoje niewerbalne komunikaty, odkryjemy, że język naszego ciała jest kopalnią wiedzy o naszych nieświadomych uczuciach i reakcjach. Odkryjemy również, że komunikacja niewerbalna jest ściśle związana z kontekstem. Ten sam gest może mieć inne znaczenie w różnych sytuacjach. Język ciała Kinetyka czyli komunikacja ciałem jest w dużej mierze wyuczona. Gesty przekazywane są z pokolenia na pokolenie bez specjalnego treningu. Niektóre gesty ograniczają się do pewnych grup rówieśniczych, inne - typowe są dla regionów czy kultur, a jeszcze inne są uniwersalne. Poszczególne kultury łączy raczej podobieństwo mowy ciała niż języka werbalnego. Dlatego też jeżeli w języku ciała istnieją jakieś różnice, stwarza to wiele nieporozumień. Na przykład utrzymywanie kontaktu wzrokowego podczas odpowiadania na pytania zwierzchnika jest w naszej kulturze oznaką szczerości. Dla Portorykańczyka utrzymywanie kontaktu wzrokowego w takich samych okolicznościach świadczyłoby o braku szacunku. Tak więc zacny Portorykańczyk mógłby być oceniony przez Amerykanina jako osoba niegodna zaufania. W obrębie jednej kultury istnieją różne sposoby wyrażania tej samej treści: jedna osoba może sygnalizować swoje rozdrażnienie wykonując szybkie nerwowe ruchy, natomiast inna wyrazi to samo marszcząc brwi, zakładając ręce i stojąc sztywno „na baczność”. Wzajemne dostrojenie się do sposobów wyrażania uczuć i nastrojów pomaga budować porozumienie. Język ciała służy nie tylko do wyrażania uczuć i nastrojów, ale także do ilustrowania i regulowania. Ruchy ciała są często ilustratorami komunikatów werbalnych, np. używając rąk, rysujemy w powietrzu coś, o czym dyskutujemy. Naśladujemy ruch, który opisujemy słowami albo poruszamy się w sposób podkreślający znaczenie jakiegoś słowa lub frazy. Regulatory to niewerbalne sygnały, które monitorują lub kontrolują wypowiedź drugiej osoby. Podczas słuchania drugiego człowieka kiwasz głową dając tej osobie do zrozumienia, że ją rozumiesz i chcesz, aby mówiła dalej. Pochylasz się do przodu albo uciekasz wzrokiem, aby sygnalizować, że chcesz, by twój rozmówca przestał mówić. Podnosisz brwi z niedowierzaniem, co oznacza, że autor wypowiedzi musi obronić swoje stanowisko. Wrażliwy mówca modyfikuje swoją wypowiedź w kierunku wyznaczonym przez regulatory słuchacza.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)