Wykład 12 (20.05.2008) Zaufanie Bogu owocuje interwencją Bożą. Zło fizyczne nie jest największym złem. O wiele większym złem jest zło duchowe - grzech. I w przypadku grzechu tylko Bóg może dać wybawienie, tylko On odpuszcza grzechy.
Zbawienie jest wybawieniem od grzechu.
Jezus w Ewangelii wg św. Łukasza od początku jest nazywany Zbawicielem (i tylko u Łukasza pojawia się ten tytuł). Tytuł ten jednak jest użyty jedynie na początku.
Łk 1,47
Łk 2,11 (Pan - gr. `Kyrios' - w zastępstwie JHWH)
Ješuaً - Bóg zbawia
Jašaً - Zbawia
Wybór imienia `Jezus' - nie jest przypadkowy, dokładnie oddaje Jego misję. (Imię to wyjaśnia Mateusz w Mt 1,21.)
Wybawienie od grzechu jest definicją działalności Jezusa.
Jezus swoją działalność prezentuje w czasie mowy w synagodze nazaretańskiej: Łk 4,18-19 ”Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.”
Działalność Jezusa obejmuje problemy społeczne, problemy ubogich i działanie zbawcze, głoszenie Dobrej Nowiny.
Jezus z oryginalnego tekstu Izajasza opuszcza wszystkie zdania negatywne, koncentruje się na czynach miłości.
Cała działalność Jezusa ma charakter zbawczy. Jezus swoją działalnością obejmuje zarówno ciało jak i ducha ludzkiego. On nikomu nie odmawia swojej mocy, uzdrawia i przebacza, spełnia prośbę każdego.
Największy sens posłannictwa Jezusa: Łk 19,9-10 (Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło»)
- w tak ujętym zdaniu jest zawarta idea Bożego miłosierdzia
- za współczuciem idzie czyn
- miłosierdzie polega na tym, że Bóg pierwszy wychodzi ku człowiekowi.
Tylko u Łukasza:
- przebaczenie jawnogrzesznicy (Łk 7)
- przebaczenie celnikowi Zacheuszowi (Łk 19)
- przebaczenie krzyżującym Jezusa
- przebaczenie Dobremu Łotrowi
W swoich przypowieściach Jezus pokazuje w jaki sposób Bóg szuka człowieka
Łk 15
- zabłąkana owca
- zagubiona drachma
- syn marnotrawny
Te przypowieści przyjęło się nazywać „przypowieściami rzeczy zagubionych”, jednak jest to określenie nieprecyzyjne, bowiem bohaterem tych przypowieści jest zawsze Bóg (pasterz, kobieta, ojciec).
Inicjatywa przebaczenia i przywrócenia godności należy do Ojca.
(…)
…' (w odniesieniu do Jezusa) występuje 7 razy
W Ewangelii łukaszowej - 5 razy
Łk 4, 24 I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.
Łk 7, 16 A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój».
Łk 7, 39 Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
Łk 13, 33 Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jerozolimą.
Łk 24, 19 Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu.
Prorok
- w ST do głównych zadań proroka należały…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)