Jezus Zabawicielem - opracowanie

13. Jezus Zbawicielem Według Łukasza Jezus Chrystus zajmuje centralne miejsce w historii dlate­go, że jest Zbawi­cielem . Łk bardziej niż inni synoptycy rozwija tema­t zbawienia. Świa­dczy już o tym sama terminologia. Czaso­wnik „zba­wić” pojawia się u Łukasza bardzo często i oznacza też zbawienie w sensie du­cho­wym.
Jak widzimy z cytatów, więk­szość z tych termi­nów wys­tępuje w Ewan­gelii dzieciństwa w kontekście starotestamentalnym, (w kan­tyku Zachariasza). Łukasz, bowiem przejmuje ze ST pojęcie zbawienia i posługuje się nim, gdy pisze o działalności Jezu­sa. W Starym Testamencie określenie „Zbawiciel” było wyłącznym tytułem Boga Ja­hwe. Pierwotnie wska­zywało na wybawienie od zła i nieszczęścia doczesnego. Już w czasie wyjścia z Egiptu Bóg, obja­wia się jako Zbawca. Z biegiem czasu jednak autorzy natchnieni zauważają, że wyba­wienie od biedy, wojny czy jakiegoś nieprzyjaciela - to jeszcze nie jest wszyst­ko. Jest jeszcze inne nieszczęście: duchowe. Prorocy zaczynają nauczać, że Bóg zwraca uwagę na niedolę człowieka, wynikającą z popełnianych przez niego grzechów, i że ofiaruje mu wybawienie. I to właśnie w tym sensie terminem tym zaczęto określać zbawienie mesjańskie.
Według ewangelistów, Jezus od samego początku jest Zbawicielem („Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On, bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”). Istotną częścią tego progra­mu jest uwolnienie więźniów, uleczenie niewidomych, wyzwole­nie uciśnionych. W ten sposób zbawcza działalność Jezusa realizuje się w sposób szczególny w widzialnych znakach: we wskrzeszaniu umar­łych, w uzdrowieniach i wypę­dza­niu złych duchów. Wszystkie te czyny zapoczątkowują duchowe zba­wienie. Najgłębszy sens posłannictwa Jezusa zawie­rają sło­wa, które On kieruje bezpośrednio do Zacheusza : „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. Słowa te są niejako streszczeniem całej Ew.Łk i wyrażają prawdę, że Jezus jest miłosiernym lekarzem-Zbawcą, którego zadaniem jest ratowanie zdrowia i życia ludzi, a także wybawianie od grzechów i śmierci wiecznej.
Także mękę i śmierć Jezusa Łukasz interpretuje jako konieczną drogę, po której - i tylko po niej - można przejść do chwały i pełni zbawienia, gdyż właśnie dzięki niej człowiek może dostąpić odpu­szczenia grzechów. Umierając na krzyżu, Jezus wypełnia wolę Bożą. Jednakże Łukasz nie podkreśla znaczenia męki tak mocno, jak inni synoptycy. Przez całe swe życie Jezus zbawia. Przyszedł On na świat po to, aby zbawić całego człowieka. Uzdrowie­nia towarzyszą przepowiadaniu i są widzia­lnymi znakami przyszłego zbawienia, które obejmuje całego człowieka i już staje się jego udziałem dzięki osobie samego Jezusa. Jezus pochyla się nad każdym ludzkim cierpieniem, okazuje wzruszenie na widok niedo­li i nikt, kto zwrócił się do Niego z wołaniem: „Ulituj się nade mną”, nie został odepchnięty i nie odszedł, nie doznawszy oczeki­wanej pomocy.

(…)

… się do Niego z wołaniem: „Ulituj się nade mną”, nie został odepchnięty i nie odszedł, nie doznawszy oczeki­wanej pomocy. W Ewangelii Łukaszowej zbawienie łączy się ściśle z miłosierdziem Boga. Spośród wszystkich ludzi zwłaszcza biedni i grzesznicy znaj­dują w Jezusie swego przyjaciela i rzecznika. Swoją zaś postawą względem nich uczy o miłosierdziu Bożym. Łukasz zebrał najwię­cej obrazów ukazujących miłosierdzie, którym Bóg darzy każdego grzesznika powracającego do Niego. To, dlatego jego dzieło nazywa się czasem Ewangelią o miłosierdziu Bożym (Mateusz z kolei bardzo wiele mówi o czynnym miłosierdziu, do którego jest zobowiązany człowiek). Jest tam mowa o zagu­bionej owcy, stra­conej drachmie i marnotrawnym synu (dwie ostatnie znajdują się tylko u Łukasza). …
... zobacz całą notatkę