To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat: Interwencja i nieinterwencja w stosunkach międzynarodowych. W działalności zewnętrznej zorganizowanej do państwa umacniała się zasada nieinterwencji jako poszanowanie suwerenności - zasadę tę głoszono już na przełomie XV i XVI wieku (F. de Victoria). Tacy ludzie jak J.Bodin, H. Grocjusz, I. Kant wypowiadali się również przeciwko interwencji.
XIX w. - J.S. Mill = uzasadniał potrzebę nieinterwencji; nikt nie ma prawa interweniować w sprawy wewnętrzne - całowładność.
Praktyka międzynarodowa w tek kwestii była różna, np. polityka kolonialna, polityka „grubej pałki” Roosevelta. W okresie zimnej wojny były to doktryny ideologiczne. Te, które były dokonywane wbrew zasadom prawa międzynarodowego czyniły je mocarstwa globalne - użycie siły i korzystanie ze słabości innych stron.
Były też takie, które stanowiły próbę dostosowania interwencji do doktryny prawa międzynarodowego, np. Święte Przymierze [zrzeszone monarchie miały strzec pokoju dynastycznego].
Interwencje te były praktycznie wyrazem przewagi siły najsilniejszych państw wobec słabszych, ale np. interwencje Układu warszawskiego były słabością systemu [narzucał je najsilniejszy - ZSRR].
Interwencje MFW w systemy walutowe innych państw: słabość systemu czy też nie?!!!
relacja dynamiczna; dostrzega się pewne zyski w przyszłości (np. MFW).
W okresie Ligi Narodów zasada interwencji była podtrzymywana w doktrynie prawa międzynarodowego, ale przyczyny II wojny światowej zmieniły diametralnie sytuację, po raz pierwszy zapisano zasada nieinterwencji w dokumencie = art. 7 p. 7 Karty NZ : „Żadne postanowienie niniejszej Karty nie upoważnia NZ do ingerencji w sprawy, które z istoty swej należą do kompetencji wewnętrznej któregokolwiek państwa i nie zobowiązują członków, aby przekazywali takie sprawy do załatwienia w trybie przewidzianym niniejsza Kartą. Jednakże zasada ta nie będzie stała na przeszkodzie zastosowaniu środków przymusu przewidzianych w rozdziale VII.” = jedyna możliwość interwencji to w ramach z podtrzymania pokoju zalecenia RB).
regionalne akty = Akt Końcowy KBWE Przykłady interwencji - dwoistość interpretacji 1971 = wojna Indie Pakistan; w ramach ONZ zaakceptowano działalność Indii [pomoc uciekinierom z Bengalu]; 1979 = Wietnam wkraczał do Kambodży, skrócił okres ludobójstwa [Pol Pot]; dwojaka interpretacja: (-) humanitarna, (-) polityczna; 1979 = Afryka - Uganda [akty ludobójstwa];
1980 = interwencja USA (kompromitacja) w Iranie; była to operacja przeciwko nowej władzy [Ajatollahom, którzy nie byli przychylni];
1989 = interwencja USA w Panamie; Noriega - szef kartelu narkotykowego, który współpracował kiedyś z CIA; była to motywacja polityczna;
(…)
… o potrzebie udzielania pomocy humanitarnej ofiarom klęsk żywiołowych, konfliktów i sytuacji nadzwyczajnych; rezolucja ta zapoczątkowała tę zasadę. 5 IV 1991 - Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 608 po akcji w Iraku => zasady organizowania pomocy humanitarnej; chodziło w tym przypadku o Kurdów;
interwencja humanitarna - zorganizowana pomoc i realizowana za zgodą strony zainteresowanej i w imieniu społeczności międzynarodowej.
Po operacji w Iraku - organizowanie operacji pod flaga ONZ na rzecz ludności pokrzywdzonego kraju, np.:
1992-93 => Kambodża - transformacja władzy;
od 1992 => na obszarze Jugosławii
1992-94 => Somalia.
We wszystkich przykładach interpretowano humanitaryzm jako dążenie do udzielania różnorodnej pomocy grupom etnicznym prześladowanym, cierpiącym, tym, którzy przeżyli sytuacje nadzwyczajne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)