To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Integracja walutowa w latach 1957-84
1. integracja walutowa nie była przewidziana w traktacie rzymskim o EWG, ponieważ w połowie lat 50-tych, gdy ten traktat przygotowywano dolar był pieniądzem światowym a system z Bretn Woods dobrze funkcjonował dlatego nawet nie zastanawiano się nad sprawami integracji walutowej, z resztą walut krajów EWG były jeszcze słabe. Do 1958 r. nie było zewnętrznej wymiany walut, ale gdy sytuacja gosp i walutowa zaczęły się zmieniać a upadek systemu walutowego a zwł kursu dolara spowodował wzrost ryzyka w handlu ta de stabilność walutowa w krajach EWG i generalnie na świecie stawała się poważną przeszkodą w dalszym procesie rozwoju rynku wewnętrznego EWG i wzrostu wzajemnych obrotów handlowych, dlatego przedstawiciele Francji zainicjowali dysfunkcję nad możliwością przyspieszenia integracji walutowej w 1969 r. na spotkaniu przywódców państw członkowskich i 2 grudnia 1969 r. w Iladze. To spotkanie było organizowane w celu podsumowania efektów integracji europejskiej. W okresie przejściowym i wypracowania strategii integracji na kolejną dekadę. Ponadto przedmiotem dyskusji była sprawa przyjęcia nowych państw kandydujących do wspólnot europejskich, a były to: Wielka Brytania, Irlandia, dania, Norwegia. A sprawa nie budzi żadnych kontrowersji i przyjęcie nowych krajów członkowskich zostało zaakceptowane i uzyskały one członkowstwo. 1 stycznia 1973 r., ale bez Norwegii, ponieważ społeczeństwo norweskie odrzuciło w referendum przystąpienie do wspólnoty.
W centrum dyskusji znalazła się propozycja Francji, przyspieszenia integracji walutowej, czyli w perspektywie dążenie do unii walutowej. Z propozycją Francji nie zgadzały się Niemcy, które z jednej strony nie zgadzały się z pokonaniem niezgodności tej propozycji z celami krajowej polityki RFN, otóż Niemcom nie na rękę było wprowadzenie wspólnej waluty, gdyż marka systematycznie umacniała swoją pozycję waluty międzynarodowej i wygrywała w konkurencji z dolarem. Marka była stabilna a dolar nie. Wartość marki rosła a dolara spadała.
?Czy nie było możliwości dyskutowania, a przede wszystkim wprowadzenia wspólnej waluty na niskim etapie integracji gosp w EWG. Dlaczego Niemcy postanowiły warunek w dyskusji z Francją?
Unia walutowa w przyszłości tak, ale dopiero gdy osiągnięty zostanie wyższy etap zintegrowania gosp krajów członkowskich. To było podstawą kompromisu w tej dyskusji.
Przyspieszenie integracji walutowej zostało zapisane w strategii integracji europejskiej na kolejną dekadę. I to był sukces. Uzgodniono również, że zostanie powołana specjalna komisja ekspercka, która przygotowała raport w sprawie wprowadzenia wspólnej waluty gosp i unii walutowej (UGiW). Taka komisja została powołana w marcu 1970 r. a na jej czele stanął premier Luksemburga, Werner. Raport był gotowy w X 1970 r. W tym raporcie została określona istota UGiW oraz zmiany jakie powinny zostać wprowadzone w funkcji EWG, a także sposób wprowadzania UGiW w okresie 10-ciu lat. Przyjęto zasadę trzech etapów.
(…)
… się w nim kilka walut tych krajów, które handlowo mocno było związane z RFN, a mianowicie: marka niemiecka, korona duńska, gulden holenderski, frank belgijski, frank luksemburski.
Podsumowując rozwiązane zwane węzłem walutowym i mające stanowić mechanizm stabilizacji kursów walutowych, nie sprawdziło się i nie przyczyniło się do ustabilizowania wszystkich walut. W 1978 r. w wężu było tylko 5 walut na 9 krajów członkowskich.
Co w takiej sytuacji postanowili przywódcy krajów członkowskich, gdy okazało się, że wąż walutowy nie stabilizuje walut w całej wspólnocie?
W takiej syt w rezultacie współpracy Francusko-niemieckiej przede wszystkim kanclerza Niemiec i prezydenta Francji, przygotowano nowy projekt, który w daleko większym zakresie obligował kraje członkowskie do dyscypliny w polityce pieniężnej i walutowej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)