To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Integracja europejska 1980-1992
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej - na podstawie Traktatów Rzymskich (25 III 1957 r.) - było kolejnym etapem na drodze do budowania Wspólnoty Europejskiej. Powstanie EWG poprzedzone było powstaniem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (1952), a towarzyszyło mu równoczesne powołanie do życia Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (EUROATOM). Krajami założycielami EWG były: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN i Włochy. W latach późniejszych do EWG przyjęto: Danię, Irlandię, Wielką Brytanię (1973), Grecję (1981), Hiszpanię i Portugalię (1985) oraz - już po przekształceniu EWG w Unię Europejską - Austrię, Finlandię i Szwecję (1994). Przystąpienie zadeklarował też rząd Norwegii, ale jej obywatele w referendum odrzucili taką możliwość - już po raz drugi, bowiem po raz pierwszy uczynili dokładnie to samo, kiedy Norwegia miała być przyjęta wraz z Danią, Irlandią i Wielką Brytanią.
Obecnie Unia Europejska liczy 15 członków, a o przyjęcie do Unii Europejskiej ubiegają się wszystkie kraje postkomunistyczne widząc w integracji ogólnoeuropejskiej najskuteczniejszą drogę do przezwyciężenia trudności ekonomicznych związanych z transformacją gospodarki socjalistycznej w gospodarkę rynkową. W roku 1998 rokowania w sprawie przystąpienia do Unii rozpoczęto z Cyprem, Czechami, Estonią, Polską, Słowenią i Węgrami. Zaś w roku 2000 podjęto decyzję o rozpoczęciu rokowań z kolejnymi sześcioma kandydatami: Bułgarią, Litwą, Łotwą, Maltą, Słowacją i Rumunią.
Po kolejnym roku rokowań stało się jasne, że w pierwszej kolejności propozycję przystąpienia do Unii otrzyma 10 państw (bez Bułgarii i Rumunii, których gospodarki zbytnio jeszcze odstają od standardów unijnych). W tym samym czasie rozpoczął prace Konwent Europejski (w jego skład wchodzą przedstawiciele państw członkowskich oraz 10 kandydatów), którego zadaniem jest przygotowanie projektu konstytucji Unii i reformy jej struktur wewnętrznych w związku z planowanym bezprecedensowo szerokim poszerzeniem jej składu.
W wyniku niezwykle burzliwych rokowań w roku 2002 (dla Polski szczególnie w sprawie dotacji bezpośrednich dla rolnictwa oraz otwarcia rynków pracy dla Polaków) 13 XII 2002 r. na szczycie w Kopenhadze zamknięto rokowania z 10 państwami kandydującymi oraz określono datę przyjęcia nowych członków na 1 V 2004 r.
W następnych miesiącach przygotowano ostateczny tekst traktatu akcesyjnego. Został on przytłaczającą większością głosów przyjęty przez Parlament Europejski na sesji 9 IV 2003 r. Tydzień później - 16 IV 2003 r. w kolebce europejskiej demokracji - u stóp Akropolu w Atenach - traktat akcesyjny został uroczyście podpisany przez przedstawicieli 15 państw członkowskich oraz 10 kandydatów na członków Unii. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej (w obecności jej prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego) traktat podpisali: premier Leszek Miller, minister spraw zagranicznych Włodzimierz Cimoszewicz i minister ds. europejskich Danuta Hubner.
(…)
…, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, RFN i Włochy. Ze względu na odmienne koncepcje ekonomiczne oraz przywiązanie do własnych walut narodowych do programu euro nie przystąpiły: Dania, Szwecja i Wielka Brytania, (mimo, że spełniają warunki). Natomiast Grecja, jako jedyne państwo Unii Europejskiej ma zbyt słabą walutę narodową, by mogła być przyjęta do obszaru euro;
2} powstanie Unii Gospodarczej…
…;
Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich - liczący 15 sędziów i 9 rzeczników generalnych. Siedzibą Trybunału jest Luksemburg.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)