To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Insulina i jej otrzymywanie metodami biotechnologicznymi. Insulina wydzielana jest do krwi przez komórki beta wysp trzustkowych Langerhansa. Efektem działania insuliny jest spadek poziomu glukozy we krwi poprzez pobudzenie mechanizmów jej wychwytywania przez komórki oraz magazynowanie jej w wątrobie w postaci glikogenu.
Insulina ludzka jest polipeptydem złożonym z dwóch łańcuchów, łańcuch A zbudowany z 21aa i łańcuch B zbudowany z 30aa połączonych dwoma mostkami disulfidowymi. W łańcuchu A znajduje się ponadto wewnętrzny mostek disulfidowy pomiędzy resztami cysteinowymi w pozycji 6 i 11. Insulina produkowana jest w postaci prekursora - proinsuliny- zbudowanego z jednego łańcucha (84 aa). Proinsulina jest magazynowana w cysternach aparatu Golgiego, gdzie ulega przekształceniu przez peptydazy w aktywny hormon, a następnie wydzieleniu na drodze egzocytozy do krwiobiegu.
Największym osiągnięciem współczesnej terapii cukrzycy było wprowadzenie na rynek preparatów insulin rekombinowanych, czyli tzw. „analogów insuliny”. Preparaty takie otrzymywane są metodami inżynierii genetycznej poprzez ekspresję genu ludzkiej insuliny w hodowlach komórkowych organizmu gospodarza ( E.coli lub drożdże). Teoretycznie możliwe jest otrzymywanie insuliny ludzkiej metodą pełnej syntezy, jednak ze względu na wysokie koszty nie jest stosowana praktycznie. Uzyskiwanie rekombinowanej insuliny ludzkiej wyeliminowało ryzyko alergizacji, możliwe jest uzyskanie licznych modyfikacji insuliny, dzięki czemu otrzymuje się obecnie preparaty naśladujące w znacznym stopniu fizjologiczny rytm wydzielania tego hormonu w organizmie zdrowego człowieka. Obecnie preparaty insulin są zazwyczaj mieszaninami o różnym czasie uwalniania i wchłaniania a także działania.
Spośród 300 przebadanych insulin jedynie kilka wprowadzono na rynek: 1)Analogi insulin o bardzo szybkim czasie działania (3-4h) to: - insulina lispro -insulina aspart - glulizyna Ich zaletą jest szybsze i krótsze działanie oraz mniejsza podatność na różnic osobnicze w porównaniu z insuliną neutralną. W insulinach lispro i aspart dokonano odpowiedniej zamiany lizyny i proliny w łańcuchu B (lispro) lub zamiany proliny na kwas asparaginowy w pozycji B28 (aspart) . Glulizyna jest najnowszym analogiem insuliny(2005r.). W jej cząsteczce zmieniono lizynę na asparaginę w pozycji B3 oraz kwasu glutaminowego na lizyne w pozycji 29. Wprowadzenie analogów insuliny bardzo szybko działających ułatwiło kontrolę glikemii w przypadku niekontrolowanego przyjmowana posiłków, są one dostępne w postaci wstrzykiwaczy czyli tzw. „ piór insulinowych”. 2) Analogi insulin często wchodzą w skład mieszanin insulin o różnym czasie działania. Mogą to być mieszaniny zawierające insulinę konwencjonalną jaki i analog. Preparaty z insulina konwencjonalną najczęściej zawierają 30% insuliny neutralnej oraz 70% izofanowej, lub po 50% obu insulin. Analogi insulin wchodzą w skład preparatów Humalog Mix zawierających 75% neutralnej protaminowej insuliny lispro i 25% insuliny lispro lub po 50% obu insulin oraz NovoMix 30 Penfil zawierającego 70% protaminowej insuliny aspart i 30% insuiny aspart.
(…)
…). Glargina zawiera w pozycji A21 glicynę zamiast asparaginy oraz dodatkowe dwie reszty argininy na końcu C w łańcuchu B. Jest podawana w postaci kwaśnego roztworu (pH=4), który w momencie wstrzyknięcia ulega neutralizacji.
Działanie glarginy jest w miarę stałe i nie wykazuje szczytu. Jest ono niemal identyczne jak w przypadku stałego wlewu dożylnie insuliny.
Insulina detemir jest analogiem insuliny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)