Identyfikacja partyjna

Tematem przewodnim jest identyfikacja partyjna. Plik składa się z 7 stron.

W referacie można znaleźć informacje takie jak: teoria zachowań wyborczych, model identyfikacji z partią, historia systemu, komponenty identyfikacji Denis, głosowanie tematyczne, polityczne wyrafinowanie, ocena kandydata a preferencje wyborcze, absencja wyborcza a preferencje wyborcze.
Referat to dobra baza do przygotowania własnej pracy dotyczącej podobnego tematu.

Identyfikacja z partią
Najstarsza teoria zachowań wyborczych, model identyfikacji z partią, opiera się na poczuciu więzi psychologicznej, która łączy ludzi z partiami. Wyborców postrzega się jako ludzi, którzy identyfikują się z partią w tym znaczeniu, że są jej wiernymi zwolennikami i traktują ją jako „swoją” partię. Wybory są zatem manifestacją żarliwego poparcia, a nie produktem kalkulacji pozostającej pod wpływem takich czynników jak programy polityczne, osobowości, kampania wyborcza oraz sposób przekazu medialnego. Model ten kładzie duży nacisk na socjalizację polityczną od najmłodszych lat, postrzegając rodzinę jako główny środek kształtowania lojalności politycznej. Wzmacnia ją następnie w większości przypadków członkostwo w różnych grupach oraz późniejsze doświadczenia społeczne.
W tym modelu stosunek do programów politycznych i przywódców, jak również postrzeganie interesów grupowych i osobistych, zwykle rozwijają się w oparciu o identyfikację partyjną. Poszczególne zdarzenia są interpretowane w taki sposób by pasowały do istniejących wcześniej przekonań politycznych i więzi. To przywiązanie, do danej partii zwykle zapewnia stabilność i ciągłość, zwłaszcza jeśli chodzi o zwyczajowe wzory zachowań wyborczych, często niezmieniające się przez całe życie. Z tej perspektywy powinno być możliwe obliczenie „normalnego" głosu oddanego na partię przez odwołanie do poziomu poparcia. W klasycznych badaniach sondażowych prowadzonych w USA identyfika­cję partyjną mierzy się zwykle w sposób mało skomplikowany i mało wyrafino­wany. Po pierwsze, respondentom zadawane jest pytanie: „Ogólnie mówiąc, czy zwykle myśli Pan(i) o sobie jako o republikaninie, demokracie, osobie nieza­leżnej, czy może jeszcze inaczej?"1 Jeżeli respondent okazuje się zwolennikiem którejś partii, pyta się go: „Czy określiłby się Pan(i) jako zdecydowany republikanin(demokrata), czy jako nie bardzo zdecydowany republikanin(demokrata)?" Jeżeli zaś respondent nie okazuje się stronnikiem którejś z partii, pyta się go: ,A czy jest Panu(i) bliżej do Partii Republikańskiej czy De­mokratycznej?"
Na podstawie tych pytań badacze dokonali następującej klasyfikacji oby­wateli USA:
zdecydowany demokrata,
umiarkowany demokrata,
niezależny demokrata,
niezależny,
niezależny republikanin,
umiarkowany republikanin,
zdecydowany republikanin,
apolityczny Tak zbudowana klasyfikacja opiera się na kilku kryteriach jednocześnie: uwzględnia ona fakt bycia zwolennikiem którejś z dominujących w USA partii bądź nieopowiadania się za żadną z nich. Po drugie zaś, zastosowanym kryterium jest też siła samej identyfikacji. Warto też zauważyć, że zastosowana metoda pomiaru opie­ra się na prostej deklaracji, która może być zawodną miarą po­staw.

(…)

…) czy, według terminologii Dennisa, osoby popierające system partyjny. Do ab­sencji wyborczej natomiast skłaniać mogą brak identyfikacji partyjnej, identy­fikacja chwiejna bądź „apatyczna" oraz brak poparcia dla systemu partyjnego.
Głosowanie tematyczne Stanowiska wobec różnych kwestii są bez­ustannie prezentowane i omawiane podczas kampanii wyborczych. Partie i politycy ujawniają swe stanowiska w czasie trwania kadencji…
… się bowiem, na co wskazują wyniki ba­dań psychologicznych, że ludziom łatwiej jest dokonywać wyboru między dwie­ma możliwościami, jakimi w naszym przypadku są dwie partie polityczne. Po drugie, rola identyfikacji partyjnej wzrasta w stabilnych i mających długą historię systemach społeczno-politycznych. Brak stabilności sceny politycznej utrudnia identyfikację, która, jak wiadomo, jest zjawiskiem długotrwałym. Z kwestią…
… Europy. Zmieniająca się wciąż scena polityczna, wyłanianie się jednych partii, znikanie innych, ciągłe zmiany partyjnej przynależności zna­nych polityków, przetasowania partyjnych aliansów na tzw. scenie politycznej nie służą możliwości identyfikacji z istniejącymi politycznymi ugrupowania­mi. Może to stanowić przyczynę łatwych do zaobserwowania np. w Polsce w latach dziewięćdziesiątych tzw. przepływów…
… oraz przyjmowa­nych w ich zakresie postaw. Czwartym standardem są dotychczasowe doko­nania (performance) kandydata. Czym innym jest bowiem stanowisko zajmo­wane przez niego w ważnych sprawach, a czym innym to, co udało mu się osiągnąć i to, czego nie zrealizował. Piątym wymienianym przez autorów standardem jest identyfikacja grupowa. Obywatele oceniają, jakie zyski i straty przynosi grupie, z którą się identyfikują…
... zobacz całą notatkę