To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Idealne państwo Platona jako utopia - argumenty za i przeciw. Utopia- nazwa ta po raz pierwszy pojawia się dopiero w renesansowym (1516) dziele Tomasza Morusa. Z czasem pojęcie to zaczęto odnosić także do wcześniejszych teorii - dla przykładu właśnie do „Państwa” Platona, ale także chociażby do opisów złotego wieku w dziełach Seneki.
Nazwa „utopia” pochodzi z j. greckiego i może być dwojako rozumiana:
• jako „eu - topos” - czyli dobre miejsce
• lub „ou - topos” - czyli miejsce, którego nie ma, wyobrażone, nierzeczywiste
W języku potocznym utopią przyjęło się określać rzeczy nierealne, mrzonki. Jednak w sensie nauk społecznych, abyśmy mogli określać dany projekt mianem utopijnego, powinien on spełniać dwa warunki:
• być całościowy - odnosić się do większości aspektów życia
• musi planować radykalne zmiany
• musi odrzucać zastaną rzeczywistość
Nie ma chyba wątpliwości, iż projekt przedstawiony przez niego w „Państwie” spełnia powyższe warunki. Zmiany postulowane przez greckiego filozofa są radykalnym odcięciem się od obowiązujących za jego czasów ustrojów, szczególnie ateńskiej demokracji (może być wręcz określony jako jej antyteza).
Platońską koncepcję państwa idealnego cechuje perfekcjonizm. Ustrój doskonały opisany jest w bardzo szczegółowy sposób. Platon w „Państwie” zajmuje się większością aspektów codziennego życia jego potencjalnych obywateli - począwszy od życia rodzinnego poprzez oświatę a na organizacji pracy kończąc. Wynika to z organicyzmu jego koncepcji - Platon traktuje wspólnotę jako jedno „ciało”, którego wszystkie elementy muszą zgodnie ze sobą współpracować. Dla zachowania ich harmonii (w ramach hierarchicznej organizacji) rzecz jasna, ich funkcje, zadania, obowiązki muszą być ściśle określone. Utopizm wizji Platona polega również, co oczywiste, na znacznym napięciu między zastaną rzeczywistością a ideałem.
W ostatnim ze swych dialogów („Prawa”) wyraźnie zaznacza się ewolucja poglądów Platona - pojawia się pewna gradacja, uzależnienie ustroju od zastanych warunków, zdecydowanie większe otwarcie na realia. To również może świadczyć, iż wcześniejszą wizję państwa idealnego sam Platon uznał za utopijną i niemożliwą do zrealizowania w świecie materialnym (mogącą zaistnieć tylko w świecie idei).
Mimo, iż większość interpretatorów zgodnie klasyfikuje wizję państwa u Platona jako jedną z pierwszych utopii, nie brak takich, którzy kwestionują to stanowisko.
Uważają oni, iż „Państwo” nie było utopijnym traktatem filozoficznym, a raczej czymś w rodzaju „politycznego manifestu”, wybiegu myślowego, żartu, który Platon chciał wprowadzić w życie. Dla poparcia tej tezy podkreślają (przyznajmy, niezbyt udane) próby wcielenia teorii w życie, jakie Platon podjął podczas swego pobytu w Syrakuzach Podkreślany bywa czasem także fakt, iż państwo idealne Platona nie może być zakwalifikowane do utopii jako obiektywnie istniejące - wprawdzie nie w świecie materialnym, ale w świecie idei.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)