HISTORYCZNA ZMIENNOŚĆ IDEAŁÓW I CELÓW WYCHOWANIA Każda epoka wytwarza swój własny ideał i cele wychowania, w których tylko pewne elementy „uprzednich” ideałów i celów wychowania utrzymują się pod naporem przemian. Elementy te są wartościami ponadustrojowymi, a nawet ponadczasowymi. Stanowią je czynniki wspólne dla ideałów niektórych lub nawet wszystkich epok historycznych. Świadczą one jednocześnie o pewnej ciągłości historycznej ideałów i celów wychowania, dla których są swoistym spoiwem. Przykładem tego rodzaju czynników są między innymi solidarność w obliczu klęski żywiołowej, opiekuńczy stosunek do jednostek słabych i pokrzywdzonych przez los, umiłowanie wolności i patriotyzm. Te wartości są niejako naturalnymi dążeniami ludzi, a ich realizacja odbywa się także na drodze wychowania naturalnego, nawet wtedy gdy nie mieści się w granicach norm oficjalnie uznanych przez panujące siły społeczne. Jednak ponadhistoryczne i ponadustrojowe składniki ideału wychowania i celów wychowania stanowią tylko niewielki, choć ważny jego fragment. O jego przystosowaniu do określonych warunków ekonomiczno-społecznych, do panujących poglądów filozoficznych i kulturowych świadczą te jego elementy, które są wytworzone przez te właśnie czynniki. Dlatego w historii ludzkości spotykamy ideały i cele odpowiadające poszczególnym ustrojom i nurtom filozoficznym. Tak też każda epoka wytworzyła swój ideał i cele wychowania. Już w czasach pierwotnych istniały silne więzi społeczne, łączące wszystkich członków grupy. Dziecko w ustroju wspólnoty pierwotnej uznawane było za własność całego plemienia, wzrastało do pożytku wszystkich, a nie dla najbliższej rodziny. Jego wychowanie uwarunkowane było celami pozajednostkowymi, świadczącymi o istnieniu stosunkowo wysokiego poziomu kultury społecznej. Wychowaniem młodzieży w tych czasach zajmował się cały szczep lub starzyzna rodowa. W pewnym okresie młodzież pod okiem rady musiała przejść tak zwaną inicjację. Miała ona na celu sprawdzenie, czy młode pokolenie zostało należycie przygotowane do czekających zadań i czy ma odpowiednie kwalifikacje fizyczne. Obrzędy te odbywały się w lasach, osobno dla chłopców i osobno dla dziewcząt. Celem wychowawczym inicjacji byłą nauka różnorodnych sztuk, pogłębiania wychowania moralnego, umiejętności zdobywania pożywienia, sporządzania odzieży i narzędzi potrzebnych w sztuce myśliwskiej, budowania domów, a także uprzystępnianie historii szczepu poprzez opowieści mitów, tańce religijne i różne obrzędy. Ideałem w tym okresie był dobry myśliwy, wspaniały dowódca plemienia zwany czasem królem, który potrafiłby zorganizować życie plemienia i dbać o dobro każdego członka szczepu. W okresie ustroju rodowego problem wychowawców spełnia rodzina w której naczelne miejsce zajmuje przeważnie nie ojciec lecz brat matki. Do wuja należy w okresie rodowym całkowita władza nad siostrzeńcami i siostrzenicami. Wychowaniem dzieci w rodzinie zajmuje się również starsze rodzeństwo które udziela swym braciom i siostrom rad i wskazówek. Dzieci uczone są dyscypliny, należytego zachowania wobec bliźnich i podporządkowania się woli zbiorowości i harmonijnego z nią współżycia. Celami wychowawczymi w tym okresie są przede wszystkim przekazanie młodzieży niezbędnych wiadomości, umiejętności i nawyków jakie są potrzebne w przekonaniu dorosłych przy zdobywaniu środków do życia.
(…)
…, oraz powinien być sługą Kościoła. Celami wychowawczymi wobec przyszłego rycerza była nauka etyki dworskiej, gry na instrumentach, śpiewu, rzadziej czytania i pisania w ojczystym języku, bardzo rzadko nauki łaciny. Najważniejszym celem było wyćwiczyć przyszłego rycerza we władaniu bronią, biegach, zapasach, jeździe konnej, polowaniach, a także w grach towarzyskich. Jednak wychowanie rycerskie zawierało wiele anomalii…
… o wychowanie fizyczne i moralne. Celem wychowawczym w Oświeceniu było uświadomienie ludzi o sile możliwościach poznawczych rozumu,o randze nauki,o niezbywalności ideałów wolności i równości. Oświecenie w Polsce to okres rozbiorów,okres liberum veto,bezprawia.Wtedy powstają szkoły rycerskie,których celem wychowawczym było rzeczowe i ideowe przygotowanie do reform w Polsce tak bardzo potrzebnych…
… człowieka jest wychowanie respektujące chrześcijański system wartości, oraz nauka odpowiedzialnego życia w demokratycznym społeczeństwie o wolnorynkowej gospodarce, miłości ojczyzny i poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego,przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultury Europy i świata.Celem jest wzbudzanie aktywności poznawczej i twórczej,rozwijanie wrażliwości emocjonalnej i wyobrażni…
… i nawyków jakie są potrzebne w przekonaniu dorosłych przy zdobywaniu środków do życia. Starożytna Grecja stworzyła instytucje i metody wychowania które wywarły wpływ na teorię i praktykę pedagogiczną wszystkich krajów europejskich. W okresie Starożytności wytworzyły się dwa różne ideały wychowawcze. W starożytnej Sparcie obowiązywały zwyczaje znane nam z „Iliady” i „Odysei”. Ciągłe podboje i „niespokojny…
… warsztatu oraz przyjmowania na naukę innych młodych chłopców zwanych terminatorami i czeladnikami. Szkoły klasztorne i katedralne miały na celu przygotować i wykształcić duchowieństwo - następną warstwę społeczną w średniowieczu. Ideałem duchownego był asceta. Charakteryzowała go wszechogarniająca miłość do Boga, radość, ubóstwo, uwielbienie świata i jego piękna, braterstwo wszelkich żyjących istot…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)