Starożytność- Sparta i Ateny, Sofiści (sem. II)

Nasza ocena:

3
Pobrań: 1141
Wyświetleń: 3031
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Starożytność- Sparta i Ateny, Sofiści   (sem. II) - strona 1 Starożytność- Sparta i Ateny, Sofiści   (sem. II) - strona 2

Fragment notatki:

R. Bednarz- Grzybek, Historia myśli pedagogicznej, Starożytność- Sparta i Ateny, Sofiści Starożytność: Sparta i Ateny Sparta - ideał wychowania to dobry wojownik i posłuszny obywatel; - dzieci są własnością państwa; ono ingeruje w ich wychowanie od momentu urodzenia; - zaraz po urodzeniu dziecka ojciec miał obowiązek przedstawienia je   geruzji ,   która decydowała czy nadaje się ono na dobrego obywatela; - do 7 roku życia dzieci były wychowywane przez matki i niewolnice, ale pod kontrolą specjalnego urzędnika państwowego tzw.   pajdemona ; - dzieci nie mogły być rozpieszczane, ale i nie wolno było ich bić; - ważną rolę w wychowaniu odgrywała muzyka, bo to ona, wg Greków, kształtowała charakter; - po 7 roku życia chłopcy przechodzą do instytucji wojskowych, w których przebywają do 30 roku życia; - dziewczęta pozostają w domu, ale ich program wychowania jest identyczny jak chłopców,   tyle, że   uczą się one dodatkowo opieki nad rannymi i niemowlętami; - do 18 roku życia chłopcy są przygotowywani do służby wojskowej poprzez ćwiczenia fizyczne; przyzwyczaja się ich do widoku krwi i śmierci ludzi; uczono bezwzględnego posłuszeństwa wobec przełożonych oraz czujności i sprytu; słabe jednostki eliminowano; - w 18 roku życia chłopiec rozpoczynał 2-letnią służbę wojskową zwaną   efebią ;   potem przez 10 lat przebywał w koszarach, a w razie potrzeby wyruszał na wyprawę wojenną; - w 30 roku życia chłopiec otrzymywał pełnoletniość, kawałek ziemi i musiał się ożenić; - dziewczęta już w 20 roku życia mogły zostać żonami; - państwo spartańskie nie zajmowało się wychowaniem intelektualnym dzieci, ale jeśli rodzice umieli czytać i pisać to mogli tą wiedzę przekazać swoim dzieciom; - państwo dbało o to, by młody Spartanin nauczył się historii własnego narodu i   prawa Likurga . Ateny - 3 okresy wychowania człowieka:
I - lata dzieciństwa spędzone na łonie rodzinnym;
II - lata szkolne u dowolnie wybranych mistrzów;
III - okres efebii ujęty przez organizację państwową;
- po odkarmieniu przez matkę dziecko przechodziło do rąk niańki, która otaczała je mnóstwem zabawek;
- do 6 roku życia czas upływał dziecku na zabawach w otoczeniu domowym; mężczyzna mało interesował się dzieckiem; było ono traktowane lekko i wesoło;
- około 7 roku życia chłopiec szedł do szkoły; do 18 roku życia przebywał pod nadzorem pedagoga (był nim zaufany niewolnik, któremu ojciec powierzał opiekę nad dzieckiem i jego wychowanie; dawał mu tez rózgę z szerokim prawem do korzystania z niej);
- przez pierwsze 7 lat kształcono dziecko w zakresie elementarnym, muzycznym i poetyckim;


(…)

… rózgę z szerokim prawem do korzystania z niej);
- przez pierwsze 7 lat kształcono dziecko w zakresie elementarnym, muzycznym i poetyckim;
- najważniejsza była nauka tabliczki mnożenia;
- około 10 roku życia dzieci uczyły się wierszy na pamięć (Homera); celem było wpajanie cnotliwości i kształcenie moralne;
- około 14 roku życia młodzieniec spędzał większość czasu na ćwiczeniach gimnastycznych, a od 18 do 20 roku życia miał obowiązek służby wojskowej; po ukończeni efebii chłopiec stawał się obywatelem;
Sofiści
- naukę powinno rozpoczynać się bardzo wcześnie, aby już w chłopięcym wieku otwierać oczy na poznanie prawdy;
- jedynego źródła naszej wiedzy upatrywali w poznaniu zmysłowym; wysoko stawiali sobie cnotę;
- chodziło im o znaczenie plutokracji; Sofiści uważali człowieka…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz