To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
04.01.08 http://www.wiw.pl/kulturaantyczna/twardecki/termin.asp?et=prostylos Mykeńska ceramika Ceramika mykeńska, podobnie jak w innych dziedzinach sztuki, początkowo czerpała wzory od ceramiki minojskiej . Jej rozwój nabrał szczególnego tempa już w XVI w. p.n.e. W tym czasie rozpowszechniło się zastosowanie szybkoobrotowego koła garncarskiego, co pozwoliło Mykeńczykom na produkowanie dużej ilości naczyń o wielu różnorodnych kształtach. Jednak ta masowa produkcja przyczyniła się do schematyzacji zdobień na naczyniach i upadku jakości malowideł. Początkowo naśladowano w nich motywy kreteńskie, zwłaszcza w stylu morskim i pałacowym , a więc znajdujemy naczynia zdobione przedstawieniami zwierząt i roślin morskich ujętych w kilka pasów i z reguły malowanych przy pomocy dwóch kolorów. Postacie i wzory nanoszono brązową lub czerwoną farbą na żółtym tle. Z biegiem czasu możliwie dosłowny, naturalistyczny sposób ich przedstawiania ustępuje coraz bardziej uproszczonemu i zgeometryzowanemu sposobowi malowania. Szczególne nasilenie tego procesu nastąpiło około 1400 r. p.n.e. W końcowej fazie rozwoju tej ceramiki niektóre rośliny czy zwierzęta przedstawiano w niemal abstrakcyjny sposób przy pomocy paru kropek i kresek. Jeszcze większe uproszczenie nastąpiło po upadku mykeńskich cytadeli . Przykładem tego mogą być style spichlerzowy i zwarty uznawane za etapy przejściowe między ceramiką mykeńską a grecką stylu protogeometrycznego. Mykeńczycy wnieśli jednak do malowideł zdobiących naczynia także własne motywy. Po 1400 roku p.n.e. pojawiają się przedstawienia ludzi i rydwanów. Dobrym tego przykładem jest tak zwana waza wojowników . Oprócz naczyń malowidłami ozdabiano także gliniane sarkofagi, w których grzebano zmarłych, chociaż zwyczaj ten spotykany jest praktycznie jedynie w Tanagrze. W tym przypadku używano czasem także większej ilości kolorów, a dominującym typem przedstawienia był pochód płaczek wznoszących ręce do góry.
Ceramika egejska - wzornictwo
Dzbany kute z kamienia - wykorzystują jako zdobnictwo jedynie naturalną fakturę i słoje kamienia, przedmioty luksusowe.
Naczynia gliniane robione na kole. - wąska stópka, „nieproporcjonalnie” wielki brzusiec, duży otwór o góry. 70-150 cm wysokości miewały.
Ich najczęstsza dekoracja to motywy roślinne i zwierzęce oraz topór o podwójnym ostrzu.
Fale, ornamenty wstęgowe typu falowego. Spirale.
Dekoracje nie podkreślają części tektonicznych naczynia, nie traktowane w taki sposób jak w Grecji.
Mniej ważne naczynia, codziennego użytku - zygzaki i ornamenty geometryczne często, pasy.
Fibule - zapinka do spinania płaszczy, dekoracyjne i geometryczne kształty zazwyczaj, abstrakcyjne lub kwiatowe.
(…)
… stropowych dwoma pionowymi listwami by się nei rozpadły za szybko - od tego wywodzi się tryglif.
Metopa - wywodzi się z ceramicznych płytek którymi zabezpieczano przestrzenie między belkami.
Są one wyznacznikiem stylu doryckiego.
Ach dwuspadowy dowodzi tego ze Dorowie i Jonowie przybyli z północy. W klimacie greckim nie było potrzeby budowania dachów dwuspadowych.
Na jakimś zachowanym czymś (modelu) ma on bardzo duży kąt
Anty - przedłużenie ścian bocznych świątyni.
Ciągły fryz.
Tempu At antis (świątynia w antach)
Trzeba znać na pamięć wszystkie 11 typów świątyń greckich i znać elementy architektoniczne i ich nazwy
Rzymianie opierają się na greckiej świątyni ale dodają do niej elementy tuskańskie (pozostałości po Etruskach). Świątynie etruskie są pozornie podobne do greckich.
Cella - miejsce na posąg ogrodzone ścianami - u Etrusków trójdzielne. Świątynie zwykle budowali dla 3 bóstw, miały 3 osobne wejścia od frontu. Bogato dekorowane jedynie od frontu. Z przodu pronaos - pogłębiony przedsionek potem zwany pteronem. A doryku nie ma bazy - kolumny stoją bezpośrednio na stylobacie - ostatnim stopniu hepidrony (stopni)
Etruskowie mieli okna w tympanonie - epifania Dwuspadowy dach.
Bogata dekoracja terakotowa…
…. Szybko umierały, co kilka lat byłą nowa.
W Delfach zbudowano okrąg wokół jaskini, w Olimpii na wzgórzu.
Okręgi miały charakter eksterytorialny - nie należały do żadnego państwa, niektóre miały prawo azylu. Powstawały w wielu miastach greckich. Dawniej akropol był kilka kilometrów od Aten, teraz miasto się rozrosło, dawniej prowadziła do niego święta droga.
Tradycja miejsca sakralnego
Akropol…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)