....Ramy czasowe: VI-V wiek p.n.e.
Nie byli wyznawcami jednego systemu, to wędrowni i bardzo wszechstronni nauczyciele, nie byli filozofami z zawodu. Uczuli oratorstwa, gramatyki, retoryki, matematyki, astronomii, poezji, historii, nauki o państwie i prawie. Pobierali wynagrodzenie za nauczanie. Krytykowani przez konserwatystów, za to, że sprzedają wiedzę, że czynią z niej towar, że ucząc burzą Wiarę i tradycję. Umiejętności retoryczne, wykorzystywane na Zgromadzeniach Ludowych. Dociekali praw przez dyskusję. Uważali, że prawda zależy od wiedzy dyskutantów...
....O Hippiaszu z Elidy brak konkretnych danych (przełom V – IV w. p.n.e.
Miał wszechstronne zainteresowania. Często pełnił funkcje dyplomatyczne, podróżując po Grecji, i najczęściej przebywał w Sparcie.
Obserwacja rzeczywistości i refleksja nad nią prowadziły Hippiasza do przekonania o przewadze praw natury w stosunku do konwencjonalnych instytucji społecznych.
Instytucje społeczne są, zdaniem Hippiasza, ze swej natury umowne, a prawa są dziełem ludzi. Wynikają one z umowy bądź też mogą być narzucone. Prawa ludzkie to prawa tyrańskie, krzywdzące, niesprawiedliwe i niedoskonałe.
Istnieją jednakże inne prawa, które obowiązują powszechnie, a więc są doskonalsze niż prawa państwowe. To prawa natury działają skuteczniej. Człowiek może uniknąć odpowiedzialności przed państwem, ale przekroczenie praw natury zawsze przynosi mu negatywne skutki...
...Platon, uczeń Sokratesa, trzeci wielki myśliciel. Jego główne dzieła: „Państwo”-wizja państwa i „Prawo”; obejmują wszystkie ówczesne dyscypliny naukowe. Platon zalicza się do autorów tzw. złotej myśli, prekursor totalitaryzmu-rządzić mają filozofowie i wojskowi, państwo Platona jest komunizmem utopijnym. Podtrzymał wiele myśli Sokratesa, materia- odbicie ducha idei, świat Platona-świat materialny i idei (niewidzialne), np. miłość, przyjaźń, piękno-wielkie znaczenie ma to dla ludzi. Według Platona człowiek to element państwa, o tym co dobre dla człowieka rozstrzyga państwo; odwrotnie niż Ksenofon ujmował wszystko w odniesieniu ....
1. Ogólne założenia myśli sofickiej.
Sofiści: (sofistos - mędrzec, Sofia - mądrość) to NIE szkoła, ale nurt, myśl.
Dotąd przedmiotem zainteresowań Greków była przyroda, teraz stał się nim człowiek.
Ramy czasowe: VI-V wiek p.n.e.
Nie byli wyznawcami jednego systemu, to wędrowni i bardzo wszechstronni nauczyciele, nie byli filozofami z zawodu. Uczuli oratorstwa, gramatyki, retoryki, matematyki, astronomii, poezji, historii, nauki o państwie i prawie. Pobierali wynagrodzenie za nauczanie. Krytykowani przez konserwatystów, za to, że sprzedają wiedzę, że czynią z niej towar, że ucząc burzą Wiarę i tradycję. Umiejętności retoryczne, wykorzystywane na Zgromadzeniach Ludowych. Dociekali praw przez dyskusję. Uważali, że prawda zależy od wiedzy dyskutantów. Ogólne założenia:
Sofiści w najszerszym zakresie realizowali postulat harmonijnego wykształcenia. Wiedza ich była głęboko osadzona w rzeczywistości, z niej bowiem wynikała i jej miała służyć.
Sofistów łączyło:
uważali, że ład społeczny w niewielkim stopniu zależy „od palca Bożego”, przeznaczenia,
że „człowiek jest kowalem własnego losu”,
że stosunki społeczne kształtuje jednostka i może swoją wolę narzucać innym,
człowiek jest centralny,
absolutny realizm - prawo, moralność są względne, bo zmieniają się poglądy, gospodarka.
-W miejsce mitu - postawili rozum,
-Odrzucali istnienie Bogów.
- „Każda prawda jest względna, zależy od punktu widzenia”
Przedsta
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)