Hipoteza izostazy- opracowanie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 28
Wyświetleń: 714
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Hipoteza izostazy- opracowanie - strona 1 Hipoteza izostazy- opracowanie - strona 2

Fragment notatki:

HIPOTEZA IZOSTAZY.
Są dwie hipotezy:
1. Hipoteza izostazji PRATTA (ang. Geodeta) – masywy górskie nie stanowią
dodatkowej masy, lecz są skomponowane L gęstością mas w głębszych pokładach.
Przyjmuje on, że masa jest jednakowa w każdym słupie pionowym o jednakowej
podstawie, a słupy te sięgają dolnej powierzchni ziemi, aż do pewnej głębokości.
Wynika z tego, że słupom o różnych wysokościach muszą odpowiadać niejednakowe
gęstości. Hipoteza izostazji wg PRATTA jest hipotezą o istnieniu równowagi mas w
skorupie ziemskiej. Istnieje (wg hipotezy PRATTA) stała głębokość wyrównanych
ciśnień i stała masa słupów, a zmienną jest ich wysokość oraz gęstość.
2. Hipoteza AIRY – w tej hipotezie gęstość słupów jest stała i stała jest głębokość
wyrównania ciśnień, natomiast zmienne są wysokość słupów, ich masy oraz
głębokość zanurzenia tych słupów.
II Prawo Stoksa, przy pomocy którego na podstawie znajomości anomalii przyspieszenia
ciężkościowego można określić odstęp pomiędzy geoidą, a elipsoidą.
(anomalia – różnica między przyspieszeniem obliczonym, a pomierzonym)
{G – g}
elipsoida
geoida
rs
E S
re
O
- środek ciężkości geoidy pokrywa ją
OS = rs
OE = re
N = rs – re
(odstęp między geoidą a elipsoidą)
Jako elipsoidę ziemską przyjmujemy elipsoidę zorientowaną względem geoidy w ten
sposób, aby były spełnione warunki:
1. suma anomalii grawimetrycznych powinna być równa 0, oraz suma kwadratów tych
anomalii powinna wynosić minimum,
2. środek elipsoidy ma się pokrywać ze środkiem mas geoidy,
3. osie obrotu obydwu brył powinny się pokrywać a tym samym powierzchnie równików
obu brył powinny być co najmniej równoległe do siebie.
Zamiast 1 – 1a
1a. suma kwadratów odchyleń wysokościowych między elipsoidą a geoidą ma być
równa minimum.
Warunek 1 jest warunkiem dynamicznym,
Warunek 1a jest warunkiem geometrycznym, który bardziej odpowiada zagadnieniom
geodezyjnym.
Wzór na twierdzenie Stoksa:
 
a
N
(q) F ( )dv  matematycz na
G  0

postać
tw. Stoksa
a – promień równika Ziemi,
G – średnia wartość ze wszystkich powierzchni zredukowanych przyspieszeń sił ciężkości,
γ – (ni) zmienna całkowania,
Δq – średnia anomalii ciężkości we wszystkich punktach, gdzie pomierzono q,
F – funkcja Stoksa.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz