To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
H. Hermans Polifonia umysłu: wielogłosowe i dialogowe Ja Wielogłosowa dialogowa natura ja obejmuje wymiar czasowy i przestrzenny . Głównym źródłem inspiracji teorii - Bachtinowska metafora polifonicznej powieści (na postawie Dostojewskiego)
Relacje logiczne a dialogowe: logiczne - coś może być z czymś tożsame lub być negacją dialogowe - coś może być potwierdzeniem lub niezgodą (odpowiedzią)
Dialog, w przeciwieństwie do logiki, jest procesem otwartym, niezakończonym i osobistym. Dialogowe Ja - wielość względnie autonomicznych pozycji Ja Ja podmiotowe przemieszcza się od jednej do drugiej wraz ze zmianami sytuacji i czasu. Dopiero połączenie poszczególnych Ja przedmiotowych widzianych z pozycji poszczególnych głosów prowadzi do uformowania się złożonego i narracyjnie ustrukturalizowanego Ja
dialogowe Ja ma właściwości czasowe i przestrzenne . Czasowe - sekwencje epizodów. Przestrzenne - pozycje i usytuowanie (bardziej dynamiczne, elastyczne i osobowe od pojęcia "roli")
Teoria wartościowania: wielogłosowe struktury znaczenia Ja - zorganizowany proces wartościowania proces - historyczna natura, przestrzenno-czasowa orientacja zorganizowany - jednostka nie tylko adaptuje się do świata, ale także łączy różne znaczenia w wielogłosową autonarrację wartościowanie - nacechowane afektywnie. Każde wartościowanie przekazuje konotacje afektywną - odzwierciedla szczególny zespół uczuć
Jawny a ukryty poziom organizacji Jawny : rozmaitość głosów i ich osobistych wartościowań, zmienna w czasie i okolicznościach
ukryty : ograniczona liczba podstawowych motywów, wyrażających się w afektywnym komponencie wartościowania
Motywy: S - dążenie do umacniania siebie (podtrzymaie i rozwój Ja)
O - pragnienie kontaktu i jedności z innymi (dzielenie się z innymi ludźmi i uczestnictwo w otaczającym świecie) komfort psychiczny (dobrostan) - różnica między pozytywnymi a negatywnymi uczuciami. O tyle istotne, że dążenie do zaspokojenia motywów wiąże się z trudnościami i przeszkodami Uogólnienie i idealizacja Te dwa pojęcia oddają dynamiczną naturę wartościowania jako zorganizowanego procesu Uogólnienie - im w większym stopniu dane wartościowanie ulega uogólnieniu (przekłada się na inne) w tym większym stopniu określa ono samopoczucie jednostki z danego punktu widzenia (np. powodzenie/niepowodzenie na egzaminie może być uogólnione na całe samopoczucie studenta) Idealizacja - niektóre wartościowania bardziej PASUJĄ do sposobu, w jaki jednostka chciałaby się czuć z perspektywy danej pozycji
(…)
…, w jaki jednostka chciałaby się czuć z perspektywy danej pozycji Metoda konfrontacji ze sobą - Idiograficzna procedura diagnozy, oparta na teorii wartościowania. Bada związek między wartościowaniami a rodzajem afektu oraz porównuje sposób organizacji tych zmiennych w ramach poszczególnych pozycji między nimi.
Zaburzenia: Osobowość wieloraka - za Watkins - w przypadku patologicznej wielorakiej osobowości następuje monolog sekwencyjny (a nie, jak normalnie, dialog równoległy)
Dysocjacyjne zaburzenie osobowości - zaburzone są relacje między głosami, osobowość pełniąca rolę gospodarza + różnorakie inne osobowości (zwykle reprezentujące odrzucone części pierwotnego Ja). W tych zaburzeniach występuje niezdolność do nawiązania dialogicznych relacji między podczęściami Ja. Przyjmując jedną pozycję, jednostka robi rzeczy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)