Heraklit i Parmenides - omówienie

Heraklit i Parmenides - głosili tezy wzajemnie się wykluczające. Filozofia P-remedium na problemy zgłoszone przez H.Najwcześ.filoz była filoz przyrody, zwana naiwną filoz przyrody. U H i P dominowała w rozważaniach kwestia natury kosmosu, wszechświata, jego porządku, sposób jego funkcjonowania, z czego się składa wszechświat, co jest jego początkiem/końcem, a nie problematyka antropologiczna, skupiająca się na czł, jego zdolnościach poznawczych Gl. interesowaly ich: zmienność rzeczywistości i natura tej zmienności. Regularność zmian, czy istnieją jakieś prawidłowości tej zmieniającej się rzeczyw Co się zmienia, co jest substratem zmienności? Nie było terminu materii - to pojęcie ogólne, mniemające odniesień do doświadczenia zmysłowego (nie możemy jej dotknąć, posmakować), jest to pewien abstrakt. Grecy nie operowali na tym poziomie abstrakcji. posługiwano się wyobrażeniem tego podłoża, które miało odniesienia do dość. zmysł. tym co pierwotne są żywioly. Spośród tych żywiołów typowano jeden wyjściowy, który wydawał się być najbardziej pierwotny, który mógłby pretendować do miana elementarnej zasady rzeczywistości. Heraklit 544 - 484r.p.n.e Ogień ma osobliwy sposób ujawniania się (tylko poprzez zniszczenie, spopielenie), nie ukazuje się wprost, jest czynnikiem zmiany obserwowalnej. Jest podst zasadą rzeczywistości(-charakter zmienny)Ogień jest sprężyną zmian, motorem i ich zasadą. Wszystko płynie - nic nie jest, a wszystko się staje (powstaje bądź ginie; wzrasta bądź znika). „Jest” nie rozumiane jako stała obecność. Wszystko łączy się ze sobą w procesie powstawania i ginięcia. Różnice mają charakter względny,sposób w jaki postrzegamy rzeczyw, zbiegają się w tej zmienności jako przeciwieństwa: dobro/zło, śmierć/życie.Są przejawami procesu ginięcia - są tymco rządzi płomieniem, jest porządek wedle, którego zapala się i gaśnie, ta miara czy też ten rozum był oznaczany w ówczesnej Grecji terminem Logos= Porządek, kosmosu, wszechświata (od logosu pochodzi etymologicznie logika). Porządek= rozum, =rzeczywistość jest rozumna. Wszechświat funkcjonuje wg rozumu, który stanowi jego zasadę,nie przypadkowo nie ma tu chaosu.Porządek ma charakter bezosobowy, Logos nie może być traktowany jak bóstwo, osoba. Jest to zimny ład kosmosu. Sam fakt jego istnienia jest pociechą. Zmienność, w której uczestniczymy nie jest chaotyczna.= Słowo. owa rozumność rzeczyw. nie jest obojętnym porządkiem kosmosu,zostaje wypowiedziana (wchodzi do naszego świata) dotyczy nas, ukazuje się w takim wymiarze, w którym my możemy partycypować, ponieważ jedynym miejscem w kosmosie, w którym ów rozum może dojść do głosu jest człowiek. W efekcie jesteśmy częścią świata nie tylko jako byty podlegające zmianie, ale także jako istoty rozumne. Rozumność kosmosu przez to, że my jesteśmy istotami rozumnymi otwiera szansę odnalezienia się w tym porządku. Właściwy użytek z rozumu-gdy się go udostępnia Logosowi, temu, który wszystkim jest wspólny - ten, kto mówi wysławiając rozum, nie mówi we własnym imieniu, a odgrywa rolę medium za pośrednictwem, którego prawda o rzeczywistości (rozum kosmosu) dochodzi do głosu i zostaje ukazana innym. Filoz jest posłannictwe, misterium, ponieważ myśliciel udziela swego głosu kosmicznemu rozumowi. ... zobacz całą notatkę