Hemoglobina, produkty przemiany hemoglobiny metabolizm żelaza ELEKTROFOREZA BIAŁEK ZAGADNIENIA DO PRZYGOTOWANIA
1. Transport O2 i CO2 przez hemoglobinę (Hb).
2. Katabolizm hemu, bilirubina wolna i związana.
3. Białka transportujące i magazynujące jony żelaza.
4. Zasada metody oznaczania stężenia: hemoglobiny, bilirubiny i żelaza wykorzystywana na ćwiczeniach. Wykrywanie bilirubiny pośredniej i bezpośredniej. 5. Metody frakcjonowania i detekcji białek bazujące na technikach elektroforetycznych WPROWADZENIE
Hemoglobina
Hemoglobina jest hemoproteiną zbudowaną z czterech łańcuchów polipeptydowych, a każdy łańcuch połączony jest z cząsteczką hemu. Bierze ona udział w transporcie tlenu z płuc do tkanek i w pewnym stopniu także CO2 z tkanek do płuc. W naczyniach włosowatych pęcherzyków płucnych, do jonów Fe2+ znajdujących się w grupie hemowej cząsteczki hemoglobiny, przyłączają się cztery cząsteczki tlenu (1 g Hb wiąże 1,36 cm3 tlenu); powstaje oksyhemoglobina - hemoglobina utlenowana (około 3 % dostarczonego tlenu rozpuszcza się fizycznie w osoczu). W krwi żylnej tlen odłącza się i dyfunduje do komórek różnych tkanek.
Do wolnych grup aminowych w części białkowej cząsteczki Hb może przyłączyć się CO2; powstają karbaminiany hemoglobiny. W tej postaci transportowane jest około 20% CO2. Zdecydowanie najwięcej CO2, bo około 70 % transportowane jest w osoczu w postaci wodorowęglanów (HCO3-), powstających w erytrocytach z H2O i CO2, w reakcji katalizowanej przez anhydrazę (dehydratazę) węglanową. Prawidłowa zawartość Hb w 100 cm3 krwi pełnej wynosi u mężczyzn 14-18 g, u kobiet 12-16 g, a u noworodków 18-27 g.
Bilirubina
Rozpad erytrocytów zachodzi w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego, głównie wątroby, śledziony i szpiku kostnego. Tam też następuje przemiana hemu w bilirubinę. W pierwszym etapie tego procesu bierze udział zlokalizowana w mikrosomach oksygenaza hemowa (ang. Heme Oxygenase) , związana z mikrosomalnym łańcuchem transportu elektronów. Jak dotąd poznano trzy izoformy tego enzymu - HO-1, HO-2 i HO-3. Wariant HO-1, znany także jako białko hsp32 indukowany jest w warunkach stresu. Oksygenaza hemowa przy udziale O2 i NADPH+H+ katalizuje hydroksylację węgla w grupie metinowej znajdującej się między dwoma pierścieniami pirolowymi i następnie jego usunięcie w postaci tlenku węgla (CO). Wyniki badań ostatniego dziesięciolecia wskazują, że tlenek węgla, dawniej uważany jedynie jako produkt uboczny katabolizmu hemoglobiny, jest ważną, niezwykle aktywną czasteczką sygnalną o funkcji regulatorowej. Tlenek węgla, podobnie jak tlenek azotu aktywuje cytoplazmatyczną cyklazę guanylanową. Skutkiem działania obu mediatorów (za pośrednictwem cGMP) może być rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zahamowanie migracji i proliferacji komórek mięśni gładkich naczyń. Związki te włączone są również w regulację transportu jonów w kanalikach nerkowych. Tlenek azotu i tlenek wegla obniżają ciśnienie krwi, zatem zaburzenia ekspresji enzymów prowadzących do syntezy tych mediatorów (indukowalna syntaza tlenku azotu (i-NOS) i oksygenaza hemowa -1 (OH-1) stanowią jeden z mechanizmów rozwoju nadciśnienia.
(…)
… się ze stosunku drogi, jaką od początku żelu rozdzielczego przebyło białko, do drogi przebytej przez barwnik wskaźnikowy (błękit bromofenolowy).
Układ elektroforetyczny z SDS ma też dodatkowe zalety. Niektóre białka (np. błonowe) są bardzo trudno rozpuszczalne lub nierozpuszczalne w roztworach buforowych o niskiej sile jonowej, w jakich prowadzona jest elektroforeza i dodatek SDS umożliwia ich rozpuszczenie…
… amonu oraz 0,125 mol/dm3 Tris-HCl, pH 6,8. Żel rozdzielczy zawiera 12% akryloamid, 0,24% bisakryloamid, 0,1% SDS, 0,025% TEMED, 0,025% nadsiarczan amonu oraz 0,75 mol/dm3 Tris-HCl, pH 8,8.
2. Bufor elektrodowy o składzie: 0,1% SDS, 0,05 mol/dm3 Tris, 0,38 mol/dm3 glicyna, pH 8,3.
2. Białka przeznaczone do elektroforezy:
a) albumina, lizozym, histon całkowity z wątroby cielęcia, wyznakowane…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)