To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grzegorz z Nazjanzu (Teolog) J.M. Szymusiak, Grzegorz Teolog, Poznań 1965.
N. Widok, Physis w pismach Grzegorza z Nazjanzu. Studium z teologii patrystycznej, Opole 2001.
N. Widok, Grzegorz z Nazjanzu, Kraków 2006. Grzegorz urodził się w 330 r. w Arianzos, niedaleko Nazjanzu, w zamożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jego ojciec, Grzegorz Starszy, należał przez wiele lat do hyspistarian, sekty żydowsko-pogańskiej, zachowującej szabat i kult Boga Najwyższego, a odrzucającej krwawe ofiary. Matką jego była Nonna, która wymodliła u Boga łaskę nawrócenia męża. W 326 r. Grzegorz Starszy przyjął chrzest, a trzy lata później został biskupem Nazjanzu. Gorliwie pasterzował i studiował Pismo św. Zmarł w 374 r. wieku około 100 lat. Małżeństwo Grzegorza z Nonną do momentu objęcia biskupstwa było jeszcze bezdzietne. Celibat biskupów miał jeszcze wówczas charakter lokalny. Wkrótce po tym urodziły się: Gorgonia, Grzegorz i Cezary. Wychowaniem dzieci i ich edukacją zajęła się matka, i jej rola w życiu Grzegorza była przeogromna. Grzegorz uczył się początkowo przez 7 lat w Nazjanzie, potem tzw. średnie studia klasyczne rozpoczął w Cezarei Kapadockiej. Tutaj spotkał Bazylego. Po ukończeniu tej szkoły udał się na studia do Cezarei Palestyńskiej, później do Aleksandrii, opromienionej ciągle obecnością Atanazego oraz Dydyma Ślepego. Od Dydyma uczył się teologii Aleksandryjskiej będącej ciągle pod urokiem Orygenesa. W 352 r. udał się do Aten, gdzie po drodze, w Eginie, przyjął na Wielkanoc chrzest. Pobyt w Atenach trwa do 358 r. Tam też umocnił swoją dozgonną przyjaźń z Bazylim oraz spotkał na studiach Juliana, późniejszego cesarza. Studiował retorykę z elementami filozofii. Nie objął proponowanej mu katedry retoryki w Atenach, ale opuścił miasto i po krótkim pobycie w Konstantynopolu przybył do rodzinnego Arianzos. Wahał się nad wybraniem drogi życiowej. Pomagał rodzicom w prowadzeniu spraw gospodarczych i materialnych majątku oraz udzielał lekcji wymowy. Jesienią 360 r. udał się na zaproszenie Bazylego do Pontu, gdzie nad rzeką Irys przebywał w klasztorze jego przyjaciel. Tam też wspólnie układają Filokalia - wypisy z dzieł Orygenesa. Kiedy po kilku miesiącach wraca do domu, sędziwy już ojciec, niejako wbrew jego woli, udziela mu święceń kapłańskich. Grzegorz udaje się znów do klasztoru Bazylego by tam dojrzeć do świadomości swego obecnego stanu. W 362 r. skruszony wraca do ojca. W tym czasie pisze Apologię swojej ucieczki - pierwszy traktat o kapłaństwie. Kapłańska posługa Grzegorza rozpoczęła się w czasie objęcia rządów w cesarstwie przez Juliana Apostatę (361-363), który nie tylko próbował wskrzesić starożytne pogaństwo, ale też niszczył wszelkimi sposobami Kościół np. w 362 r. wydał ustawę o szkolnictwie zabraniającą chrześcijanom nauczania literatury klasycznej czy też próbując zamykać świątynie chrześcijańskie. Grzegorz walczył o ortodoksję. Mediuje między swoim ojcem, który w dobrej wierze, dla zachowania jedności podpisał przedstawione mu podstępem wyznanie wiary ariańskie, a zgorszonymi tym mnichami z Nazjanzu. Ojciec publicznie przyznał się do winy i przeprosił. W 372 r. Bazyli osadził Grzegorza na biskupstwie w Sasimie. Grzegorz uciekł w góry. Odmawił też przejęcia biskupstwa po ojcu. W 375 r. udał się do Seleucji w Izaurii i osiadł w klasztorze św. Tekli. W 379 r. przybył do Konstantynopola na zaproszenie wspólnoty nicejczyków. Przewodniczył ich wspólnocie w kaplicy Anastasis. 379-381 - wygłosił wiele mów w tym
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)