To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grzegorz z Nyssy (ok. 335 - 394) Bibliografia:
E. Kotkowska, Pomyśleć świat jako całość według św. Grzegorza z Nyssy , Poznań 2003.
H. von Compenhausen, Ojcowie Kościoła , Warszawa, 1998, s. 94-101.
B. Altaner, A. Stuiber, Patrologia , Warszawa 1990, s. 410-418.
Grzegorz, młodszy brat Bazylego, którego nazywał „swym mistrzem, nauczycielem i ojcem”, urodził około 335 r. W młodości był lektorem. Był podobnie jak ojciec retorem. Nie kończył prawdopodobnie zagranicznych szkół, lecz jest doskonale oczytany w Platonie, Plotynie, Filonie i Orygenesie. Ożenił się z ukochaną Teosebią. Później jednak, zapewne pod wpływem Grzegorza z Nazjanzu, udał się do klasztoru w Poncie założonego przez Bazylego. W 371 r. wbrew swojej woli został ustanowiony przez Bazylego biskupem nieznacznego miasta Nyssy w Kapadocji. Nie posiadał jednak zmysłu organizacyjnego w zarządzie diecezji i to przyczyniło się do złożenia go z urzędu przez synod w Nyssie w 376 r. Zgromadzeni na nim w większości biskupi ariańscy oskarżyli go o trwonienie dóbr kościelnych. W dwa lata później po śmierci ariańskiego cesarza Walensa (378 r.) znów objął biskupstwo w Nyssie. W 379 r. synod w Antiochii zlecił mu wizytację diecezji Pontu i w tym też czasie został wybrany na metropolitę Sebasty. Na Soborze Konstantynopolitańskim I (381 r.) należał do wyróżniających się przedstawicieli ortodoksji.
Grzegorz miał naturę introwertyka, odznaczającego się wielkimi zdolnościami spekulatywnymi; jako filozof i teolog przewyższał pozostałych Kapadocjan i położył wielkie zasługi na polu przepajania myślą filozoficzną nauki wiary. Oprócz najbliższych krewnych nie miał on przyjaciół. Nie jest lubiany za swe krytyczne uwagi. Jako uczony i mnich żyje swoim własnym życiem. Rozwija nową teorię pobożności zakonno-mistycznej. Jest najbardziej wszechstronnym teologiem stulecia. W jego pismach znajdujemy dociekania przyrodnicze i medyczne. W 385 r. przybywa do Konstantynopola by wygłosić mowę pogrzebową w czasie pogrzebu księżniczki Pulcherii, a w 386 r. w czasie pogrzebu cesarzowej Flaccilli.
Zmarł wkrótce po synodzie konstantynopolitańskim w 394 r.
DZIEŁA:
Dogmatyczno-polemiczne Przeciw Eunomiuszowi - zwolennikowi skrajnego arianizmu Przeciw Apolinarystom O Duchu Świętym - przeciw macedonianom Wielka Katecheza - najważniejsze pismo dogmatyczne Grzegorza stanowiące syntezę nauki chrześcijańskiej. Traktuje o Bogu w Trójcy Jedynej, grzechu, wcieleniu, odkupieniu, chrzcie, Eucharystii Dialog z Makryną o duszy i zmartwychwstaniu - odpowiednik platońskiego Fedona. Siostra występuje jako „mistrz” duchowy wyjaśniając na łożu śmierci naukę o nieśmiertelności, zmartwychwstaniu i odnowieniu wszystkich rzeczy (apokatastaza).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)