To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Etap IV to patologia struktury polega na tym że zrzeszenie w sposób definitywny przestaje
liczyć się z potrzebami swoich członków a koncentruje się na klienteli, prowadzi to do
sytuacji w której zrzeszenie trwa, pomimo faktu że już dawno nie pełni swoich pierwotnych
funkcji. O patologii zrzeszenia zinstytucjonalizowanego mówimy wtedy kiedy ulega ono
niekontrolowanemu rozrostowi, pojawia się nadmiernie rozbudowany aparat biurokratyczny,
zrzeszenie zaczyna coraz częściej dbać o samo swoje istnienie, koncentrować się na samym
swoim trwaniu, w końcowym etapie funkcje narzucone przez klientele schodzą nawet na plan
dalszy a ważne staje się trwanie samej instytucji. Ten etap IV jest zbieżny z procesem
organizacji, oligarchizacji opisany przez Roberta Migelsa.
7. Legitymizacja- najprościej rzecz ujmując to proces nabywania, akceptacji, poparcia
społecznego dla obowiązującej władzy, cześć badaczy kojarzy legitymizacje ze samym
stanem akceptacji poparcia wyrażonym przez społeczeństwo wobec aktualnie rządzącej
władzy. Może to być proces(wektor oddziaływania przebiega od rządzących w kierunku
społeczeństwa) lub stan(wektor skierowany odwrotnie).
Pierwszym badaczem legitymizacji władzy który potraktował ten problem teoretycznie a nie
w kategoriach politycznych był Max Weber.
- w pojęciu teoretycznym badacz wychodzi od rzeczywistości jaka go otacza i zastanawia się
dlaczego dane fakty miały miejsce, wyjaśnia daną rzeczywistość,
- w pojęciu myśli politycznej badacz nie ma obowiązku odnoszenia się do rzeczywistości
która go otacza ani do faktów które miały miejsce, może tworzyć swoją wizję niezależnie od
rzeczywistości, jego autorska wizja pełni przede wszystkim funkcje normatywną.
Trzy źródła legitymizacji władzy według Webera(na tej podstawie wyróżnił trzy typy
władzy/prawomocnego panowania/ szczególny przypadek władzy ponieważ konkretnie
realizowany w danym miejscu i czasie z zastosowanie legalnych instrumentów
przemocowych).
Owo panowanie jest społecznie akceptowalne jeśli ta akceptacja wypływa z jednego albo
wielu z wymienionych źródeł:
a) z normy prawnej: wtedy mówimy o panowaniu legalnym, ta relacja w panowaniu
legalnym przypomina według Webera relacje między przełożonym a pracownikiem.
Zakres i charakter tej relacji jest precyzyjnie określony, wpisany w normę prawna
która to wiąże obie strony tego stosunku,
b) panowanie tradycyjne, swoją akceptację opiera na zgodności z obowiązującymi
normami obyczajowymi(zwyczajami). Te normy obyczajowe wiążą w sposób
jednakowo silny obie strony tej relacji i panującego i poddanego. Relacja pan →
sługa. Może funkcjonować w dwóch odmianach w zależności stopnia uzależnienia
poddanego od pana:
- najczęstszą formą jest sułtanat, sługa jest w sposób niemal całkowity uzależniony od
panującego,
- sługa posiada pewien zakres autonomii, niezależności, zakres ten wypływa i jest
jednocześnie chroniony przez obowiązującą tradycję.
c) panowanie charyzmatyczne, akceptacja dla panującego wypływa ze
społecznej wiary
w ponadprzeciętne,
(…)
… inicjowanych przez władze
takich jak: pochód 1- majowy, wiec poparci, prace społeczne.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)