To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Czy zawsze silna grupa oznacza deindywiduację?
Diener (1979) branie udziału w aktywnościach w których celem jest stworzenie spójności grupowej może prowadzić do zaangażowania członków grupy w bardziej niekonwencjonalne i rozhamowane zachowania w porównaniu z grupą, w której wstępne doświadczenia sprzyjały uzyskaniu większej samoświadomości
Czy na pewno „umysł grupowy”?
Diener uważa, że ważniejsze jest to, jakie są normy grupowe - deindywiduacja to wyłączenie norm indywidualnych na rzecz norm grupowych. Słabnie kontrola zachowania związana z samoregulacją a rośnie kontrola bezpośrednia środowiska.
Można jednak sądzić, że utrata samoświadomości nie jest całkowita, gdyż dochodzi do wygaszenia zachowań tłumu
Reicher (1984)
Zwykle tłum formuje się przeciw czemuś (kibice przeciw policji, strajki i łamistrajki)
Teza Reichera - ludzie w tłumie przyjmują nową tożsamość a nie stają się anonimowi a więc nie zanika ich tożsamość a raczej przesuwa się w kierunku tożsamości grupowej
Stawanie się członkiem grupy
Rekonesans grupy
Levine i Moreland (1994) ludzie starają się przystąpić do takich grup by maksymalizować zyski i minimalizować straty
Tylko jak to oszacować
Poprzednie doświadczenia z grupami
Nadmierny optymizm - ja więcej zyskam z tej grupie niż inni
Zjawisko odbicia „rebound” - im większy optymizm przed wejściem do grupy tym szybciej następuje rozczarowanie i rezygnacja
Gdy staniemy się członkiem grupy zmienia się nasz sposób pojmowania siebie - obraz „ja” (self concept)
Stajemy też w opozycji do „starych” członków grupy (Moreland 1985) - komunikujemy się częściej z „nowymi” i chętniej się w nimi zgadzamy
Inicjacja do grupy
Rytuały przejścia - van Gennep (1960)
Zmiana tożsamości - umiera stare „ja”
Widoczne sygnały nowego „ja” - zmiana stroju, sposobu zachowywania się,
Ceni się nową grupę bardziej, jeśli rytuał był trudny - dysonans poznawczy - skoro się tak namęczyłem żeby wejść do grupy to teraz muszę uznać, że było warto (Eksperyment Aronson i Mills 1959, Eksperyment z szokami elektrycznymi Gerard i Mathewson 1966)
Paradygmat grupy minimalnej
Osoby oceniały zestaw obrazów i wybierały te, które im się podobają
Następnie informowano badanych czyje obrazy najczęściej im się podobały (Klee i Kandinsky). Jako efekt podziału na grupy pojawia się faworyzacja członków własnej grupy
Podobieństwo losu
Rabbie i Horwitz (1969) - 112 osób badanych
Dzieci podzielono na dwie grupy: „zielonych” i „niebieskich” (etykietka grupy)
(…)
… grupy)
Część osób w danej grupie dzięki rzutowi monetą miała otrzymać radyjka, część nie (warunek „wspólny los”),
Część grup nic nie wiedziała o losowaniu (warunek kontrolny).
Dzieci, które miały „wspólny los” oceniały członków własnej grupy bardziej pozytywnie
Rabbin i Horwitz uznali, że prosta klasyfikacja nie wystarczy.
Jednak, gdy powiększyli liczbę badanych okazało się, że kategoryzacja zmienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)