To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
GOSPODARKA SOCJALISTYCZNA:
gospodarka socjalistyczna będzie udziałem państw najbogatszych; dla państw, które będą u szczytu rozwoju ( w społeczeństwach dobrobytu gdzie będzie swobodny dostęp do dóbr);
zlikwidowanie własności prywatnej;
nacjonalizacja: ziemi, banku centralnego, podatku progresywnego, zniknie gospodarka towarowo pieniężna;
każdemu wydzieli się według jego potrzeb (w kapitalizmie każdemu według jego pracy);
nie ma klas społecznych - brak podziałów społecznych;
brak podziału na miasto - wieś;
nie ma rozróżnienia na pracę fizyczną i pracę umysłową; nastąpi rozwinięcie zadatków tkwiących w człowieku;
zniknie alienacja;
zniknie przypadkowość wydarzeń w gospodarce; zamian na gospodarkę centralnego planowania;
zła sytuacja; gdy podmioty nie mają wpływu na ceny = anarchizm cenowy;
wprowadzenie zjawiska równowagi rynkowej; w rzeczywistości jest to myślenie utopijne nie do zrealizowania;
socjaliści zwracają uwagę (próbując ją znieść) na punkty odchyleń na linii podaży i popytu; chcą zniesienia nieplanowanego rozwoju i kierunku progresu w gospodarce; ich celem jest dostatek i swoboda w robieniu tego co się chce a z drugiej strony dobra wytwarzane pod kontrolą państwa - jak to pogodzić?; odpowiedź tkwi w pewnej określonej wizji antropologicznej człowieka - optymizm antropologiczny - w tym aspekcie właściwie zrównuje się z anarchizmem: elementy - zniesienie państwa, źle działających struktur społecznych a przede wszystkim wolnej gospodarki;
źródło utopizmu u Marksa: „utopizm jest tym co dobre i tym czego nie ma”; sam traktował siebie jako uczonego; utrzymywał że tworzy wizje zgodnie z prawami socjologii i innych nauk a nie utopijnie; błędy w utopii Marksa: błędem myśli komunistycznej jest przekonanie, że centralne planowanie jest w ogóle możliwe; nie przewidział, że człowiek ma dusze pożądliwą i może chcieć posiadać dobra ekskluzywne (w ramach komunizmu człowiekowi wystarczy zaspokojenie dóbr na poziomie podstawowym; człowiek jest sobą gdy żyje we wspólnocie bez przemocy, wiele z siebie daje, nie nadużywa posiadanej wolności dla złych celów ); nie ma zrozumienia i leku przed obcością natury ludzkiej; niezrozumienie sfery politycznej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)