Przedstaw główne założenia metafizyki Augustyna.
Przedstaw różnice znaczeniowe między pojęciami: transcendencja i transcendentalizm.
Św. Augustyn, żyjący na przełomie IV i V w., w swojej filozofii nawiązywał do platońskiego idealizmu. Ośrodkiem myśli uczynił Boga: jego pogląd na świat miał charakter teocentryczny. Uznawał oddzielność i równorzędność istnienia ducha oraz ciała, Boga i stworzenia, uczucia, woli i rozumu (dualizm) oraz wyższość ducha nad materią. Augustyn celem człowieka uczynił poznanie Boga i własnej duszy, które w najdoskonalszy sposób odbywało się bezpośrednio, intuicyjnie, bez rozumowania, dzięki boskiej łasce i oświeceniu. Rozum i wiara wzajemnie uzupełniają się w procesie poznania: „Zrozum, byś mógł wierzyć, wierz, byś mógł zrozumieć". Filozofię św. Augustyna cechował subiektywizm, dualizm i woluntaryzm (uznanie, że właściwą naturą człowieka jest wolna wola). Konsekwencją takiego podejścia jest przekonanie o sprzecznościach tkwiących w człowieku, w jego wewnętrznym rozdarciu i niepokoju. Zgodne z duchem augustynizmu były np. praktyki ascetyczne.
Teocentryczna metafizyka św. Augustyna zawierała w sobie trzy dogmaty:
- Przewaga Boga nad człowiekiem
- Przewaga duszy nad ciałem
- Przewaga uczucia i woli nad rozumem
Wszędzie przewaga miała charakter trojaki: metafizyczny, epistemologiczny, etyczny.
Bóg bytem najwyższym i niezależnym, przyczyną bytu, zachowuje świat, przedmiotem i przyczyną poznania, najwyższym dobrem i jego przyczyną, człowiekowi szczęście może dać jedynie zespolenie z Bogiem.
Dusza jest substancją samoistną, dusza doskonalsza od ciała bo bliższa Bogu, nieśmiertelna, ma udział w wieczności, duszę znamy lepiej niż ciało.
Zasadniczą postacią życia duchowego jest wola, nauką o pierwszeństwie woli Augustyn zerwał ze starożytnym intelektualizmem a zwrócił się ku woluntaryzmowi, przez poznanie i wiarę mamy łączność z czynnikami irracjonalnymi, poznanie i działanie rzeczą woli i uczucia.
Trancendencja - (z łac. tanscendes - przekraczający) termin oznaczający istnienie na zewnątrz czegoś. Określenie wywodzące się z filozofii Immanuela Kanta.
Transcendentalizm - nurt w filozofii amerykańskiej zapoczątkowany m. in. przez R.W. Emersona i H.D. Thoreau. Głosi ideę równości, niezależności i samodzielności. Podkreśla autonomiczność każdego człowieka w dochodzeniu do prawd moralnych, duchowych oraz społecznych. Łączy racjonalizm (dusza, rozum, wola, uczucie; to co transcendentalne) i empiryzm (ciało, zmysły; to co immamentne).
(…)
Anaksymenes z Miletu - Świat jest bezkresny, rozciągłość, przestrzenność jest bez końca, wszechświat jest nieskończony, ruch jest wieczny, zasadą jest powietrze, charakteryzuje się skalą zmienności, ruchem, ma zdolność przechodzenia w różne stany, istnieją różne stany skupienia materii, istnieje jedność w przyrodzie, często uważa się go za twórcę meteorologii.
Heraklit z Efezu - Za arche uznał OGIEŃ, opowiadał się za dynamiką przeobrażeń w przyrodzie, zmienność, „wszystko płynie", „nie można dwa razy wejść do tej samej wody", ogień ze swej natury jest zmienny,
Przedstawiciele egejskiej filozofii przyrody:
Ksenofanes - Arche to jedność, myślenie oscyluje wokół przyrody, ziemia jest tą jednością, poszukuje…
(...)
Przedstawiciele jońskiej filozofii przyrody:
Tales z Miletu - U podstaw natury jest WODA, z wody wszystko powstaje, materia (gr. matka) ma naturalny związek z życiem.
Anaksymander - Poszukuje stałego pierwiastka, który leży u podstaw bytu, podstawą bytu jest BEZKRES…
(...)
Wskaż na podstawowe cechy filozofii przyrody w myśli antycznej. Wyjaśnij znaczenie pojęcia transcendentalizm.
V w.p.n.e. - czas politycznego i kulturalnego rozkwitu starożytnej Grecji - określa się mianem kultury klasycznej. Termin klasyczny (łac. classicus) w swym charakterze opisowym oznacza taki prąd w sztuce i literaturze, który cechuje się umiarem, harmonią, utrzymaniem właściwych proporcji poszczególnych elementów.
Arystoteles upowszechnił pojęcie mimesis, wskazując na naśladowczy charakter sztuki wobec natury. Naśladowanie rozumiał przy tym nie jako ślepe kopiowanie, artysta może ukazywać rzeczywistość, jaką ona jest, ale również, jaką może być lub, jaką być powinna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)