To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
GEORG WILHELM FRIEDRICH HEGEL - sztuttgartczyk, syn urzędnika, ukończył studia teologiczne i filozoficzne
- , wykładał w Jenie, potem był rektorem gimnazjum klasycznego w Norymberdze, w 1816 roku otrzymał katedrę na Uniwersytecie w
Heidelbergu
- zyskał niespotykaną u żadnego niemieckiego filozofa sławę, do historii przeszedł jako filozof, najwybitniejszy po Platonie
przedstawiciel idealizmu obiektywnego
Zasady filozofii - silnie inspirowany przez rozwój społeczny i polityczno-ustrojowy Niemiec początków XIX wieku
- klasyczna postacią idealizmu racjonalistycznego i dialektycznego
- świat jest wytworem ducha i odwrotnie duch poprzedza świat materialny
- świat wyłonił się za sprawą rozumu
- prawa rządzące rozwojem i historią świata muszą być rozumne i logiczne
- wszystko co dzieje się w świecie naprawdę stanowi stadium rozwijającej się myśli
- racjonalizm filozofii heglowskiej
System heglowskiego idealizmu
1. nauka logiki - duch jest pierwotny, poprzedza świat przyrody
2. filozofia przyrody - przyroda jest wtórna, pochodna do idei absolutnej
3. filozofia ducha - zasady teorii życia społecznego
- „rozum chcąc się rozpoznać i realizować w świecie, który sam wyłonił się z siebie, nie może poprzestać na
przyrodzie, z tej racji, że ta, będąc pozbawiona historii, nie może osiągnąć świadomości wolności”
- tylko człowiek, tworząc historię, może realizować wolność w swych instytucjach
- twórca nowożytnej dialektyki
- kategorie myśli - bytu nie są dane na zawsze, lecz rozwijają się jedna z drugiej, przy czym motorem tego rozwoju jest
postępująca naprzód wolność
Trzy zasady rozwoju
1. zasada przechodzenia ilości w jakość
1. zasada sprzeczności jako źródło rozwoju
1. zasada negacji
- heglowska dialektyka przyczyniła się do zdynamizowania pojęcia historii, umożliwiła zerwanie z romantycznym kultem „starego”,,
otwierała drogi dla postulatów przeobrażania instytucji społecznych, ustroju politycznego i porządku prawnego
- odrzucał tradycję niemieckiego romantyzmu jako irracjonalną, doceniał za to wagę realiów społecznych i politycznych
Filozofia dziejów - historia ludzkości jest historią państw
- państwo to wolność, więc historia to wolność
- najważniejsze, jest aby ludzie uświadomili sobie wolność
- rozwój uświadomionej wolności przebiegał etapowo
1. w orientalnych despotiach świadomość wolności miał tylko jeden człowiek - despota
2. w Grecji i Rzymie ta świadomość była już udziałem większej grupy ludzi (choć nie wszystkich)
(…)
…”
Państwo
- gloryfikował znaczenie organizacji państwowej (istnienie państwa to społeczna konieczność)
- państwo to cel sam w sobie
- odrzucał ideę umowy społecznej jako źródła władzy państwowej, nie zgadzał się także z tezą, że państwo jest sumą jednostek
zamieszkującej określone terytorium
- połączenie antyindywidualizmu z antyeudajmonizmem
- eudajmonizm - doktryna etyczna uznająca za najwyższą wartość…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)