Geneza integracji zachodnioeuropejskiej po II wojnie światowej Wyniki II wojny światowej - ogromne zniszczenie kontynentu i utrata hegemonii politycznej i ekonomicznej na rzecz dwóch nowo powstałych supermocarstw: USA i ZSRS - spowodowały, iż idee integracji europejskiej znów zyskały na aktualności. Motywy integracji po zakończeniu działań wojennych można sprowadzić do pięciu głównych punktów: 1) Dążenie do ukształtowania nowej europejskiej tożsamości; po błędach nacjonalizmów Europa wymagała zbudowania wspólnoty nowego rodzaju. Zjednoczona, demokratyczna Europa jako alternatywa podzielonego nacjonalizmami kontynentu. 2) Pragnienie bezpieczeństwa i pokoju; podzielona Europa nie była w stanie zapobiec dwóm wojnom światowym, miano nadzieję, że integracja doprowadzi do ukształtowania kontynentu jako wspólnoty pokojowej. 3) Pragnienie wolności i swobody poruszania; po latach wojny, okupacji i ludobójstwa oczekiwano swobodnego przepływu ludzi, idei, informacji, towarów i usług. 4) Pragnienie szybkiej odbudowy ekonomicznej i dobrobytu; wspólna Europa miała doprowadzić do szybkiej odbudowy zniszczeń wojennych, a wspólny rynek do intensyfikacji wymiany handlowej i wzrostu gospodarczego. 5) Nadzieja na odzyskanie poprzez integrację znaczącej pozycji politycznej, militarnej i ekonomicznej; dotychczasowe mocarstwa europejskie (Francja, Wielka Brytania, Niemcy) utraciły w wyniku wojny swoja pozycję na rzecz USA i ZSRS. Politycy europejscy oczekiwali, iż w wyniku zjednoczenia politycznego wspólna Europa odzyska choć trochę utraconych pozycji. Pierwszy impuls do wznowienia dyskusji o integracji Europy dał wybitny brytyjski polityk, Winston Churchill, który jesienią 1946 roku na inauguracji roku akademickiego Politechniki w Zurychu wezwał do utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy opartych na ścisłej współpracy francusko-niemieckiej. Z góry jednak wykluczył udział Wielkiej Brytanii w tym projekcie. Rok później (1947) nastąpił pierwszy krok na drodze integracji ekonomicznej kontynentu - Holandia, Belgia i Luksemburg utworzyły Unię Celną. W kwietniu 1948 roku, 16 demokratycznych państw europejskich, oraz trzy strefy okupacyjne Niemiec (Trizonia), powołały Europejską Organizację Wspólnoty Gospodarczej (OEEC) w celu koordynacji pomocy amerykańskiej w ramach Planu Marshalla (około 13,5 miliarda dolarów), jednak państwa Europy Środkowo-Wschodniej (w tym Polska) w wyniku nacisków ZSRS, zrezygnowały z udziału w Planie Marshalla. Nadal aktywnie działał Coudenhove-Calergi - pionier jedności europejskiej. W wyniku jego działań zwołano w maju 1948 roku II Kongres Europejski w Hadze. Efektem jego obrad było podpisanie 5 maja 1949 roku traktatu londyńskiego, powołującego do życia Radę Europy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)