Europa po II wojnie światowej i przesłanki procesu integracji europejskiej Idea utworzenia jakiejś formy konfederacji europejskiej, która miała być kierowana przez ludzi mądrych i wiarygodnych, przepowiadana była już w XIV w. przez Pierra Dubois. Niestety idea, jak i te które pojawiały się po niej nie doczekały się realizacji. Potrzeba było doświadczyć Europie i światu okropności i spustoszeń II wojny światowej, by politycy zrozumieli, że proces unifikacji kontynentu europejskiego może być jedynym, słusznym rozwiązaniem w celu utrwalenia pokoju. Zasięg II wojny światowej unaoczniły politykom aż nadto wyraźnie upadek tradycyjnego pojmowania roli państwa jako państwa suwerennego, które będąc nawet względnie silnym ekonomicznie i militarnie okazało się nie być w stanie zagwarantować dostatecznej opieki i poczucia bezpieczeństwa swoim obywatelom. Skoro więc działające suwerennie ale w pojedynkę państwo nie jest w stanie obronić własnych obywateli, powinno ono dążyć do współpracy międzynarodowej. Po II wojnie światowej jako pierwszy do idei „Stanów Zjednoczonych Europy” powrócił premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill, który widział tę Europę na fundamentach współpracy francusko-niemieckiej, aby: stworzyć dogodne warunki do pogodzenia wrogów, kontroli kluczowych sektorów gospodarki niemieckiej jak i budowie zapory przed idącym ze wschodu zagrożeniem komunistycznym. Proces odbudowy politycznej, ekonomicznej i moralnej od pierwszych chwil odbywał się w atmosferze napięć, konfliktów i narastających antagonizmów pomiędzy zwycięskimi mocarstwami: USA i ZSRR. Paradoksalnie, to właśnie ten klimat czynił, że państwa Europy Zachodniej skłonne były jak nigdy dotąd dążyć do czynienia postępów integracyjnych. Kolejną przesłanka do integracji był Plan Marshalla - European Recovery Program. Założenia tego programu będącego planem aktywnej rekonstrukcji Europy George Marshall, ówczesny sekretarz stanu USA, ogłosił 2 czerwca 1947 r. na Uniwersytecie Harvarda. Plan przewidywał napływ poważnej pomocy w formie gotowych produktów jak i w formie pożyczek, pod kontrolą rządu amerykańskiego, jednak pod warunkiem kooperacji państw Europy. Utworzono Europejską Organizację Współpracy Gospodarczej, a pod jej postacią delegowany organ do kierowania Planem Marshalla w Europie. Do EOWG przystąpiło 16 państw zachodnioeuropejskich. W odpowiedzi na Plan Marshalla ZSRR utworzyło Radę Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, co doprowadziło do pogłębienia istniejącego już podziału Europy na Wschód i Zachód. Wobec narastającej przewagi militarnej ZSRR i własnej bezradności kraje Europy Zachodniej uzależniły się także od militarnej pomocy USA. 4 kwietnia 1949 r. utworzono Pakt Północnoatlantycki, z USA na czele, które wyrosło na głównego obrońcę Starego, Demokratycznego Świata. W konsekwencji tak komplikującej się sytuacji międzynarodowej w aspektach: gospodarczym i politycznym wzmaga się zainteresowanie zachodnich krajów europejskich tworzenia ponadnarodowych, odpowiednio silnych i trwałych związków o charakterze politycznym i gospodarczym. Głównymi celami takich związków miało być umożliwienie krajom Europy Zachodniej skutecznego przeciwstawienia się ideologicznej ekspansji ZSRR z jednej strony oraz jednoczesne uniezależnianie się od wpływów z drugiej strony. Zjednoczenie miało umożliwić także wypracowanie właściwych rozmiarów technologii i odpowiadających im specjalizacji gospodarczych, a tym samym miało służyć wzmocnieniu gospodarek krajów europejskich. Miało to też służyć reali
(…)
…. Były prekursorami integracji
1946 - Churchill wzywa w Zurychu do utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy, żelazna kurtyna, integracja jest działaniem zapobiegającym wojnie i zapewnia rozwój gospodarczy
1947 - Plan Marshalla - pomoc amerykańska w ramach europejskiego Planu Odbudowy, miał łagodzić skutki wojny i zapewnić odpowiednie tempo rozwoju, sposób na przeciwstawienie się komunizmowi, sposób na integrację…
…, zdominowana przez interesy ZSRR.
1949 - powstała Rada Europy - Beneluks, Dania, Norwegia, Szwecja, UK, Francja, Włochy, Irlandia.
organy: Komitet Ministrów i Zgromadzenie Doradcze
siedziba w Strasburgu (Alzacja i Lotaryngia)
8.08.1949 - posiedzenie inauguracyjne
miała torować drogę dalszym procesom integracyjnym, doprowadziła do zawarcia wielu porozumień z zakresu działań społecznych i kulturalnych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)