To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Geneza I wojny światowej.
Koniec XIX i początek XX wieku był dla przeciętnego mieszkańca Europy, zwłaszcza lepiej sytuowanego materialnie „la belle epoqe”- piękną epoką, bez wojen i konfliktów. Były to jedynie pozory a konflikty pomiędzy wielkimi mocarstwami ówczesnej Europy zostały albo tymczasowo uśpione, zepchnięte na kresy kontynentu lub poza jego granice.
W dniach 13 VI-13 VII 1878 roku w Berlinie odbył się kongres z udziałem wielkich mocarstw, który stał się ostatnią szansą rozwiązania dzielących te mocarstwa problemów (m.in. Wielka Brytania i Austria żądały rewizji zawartego w tym samym roku traktatu z San Stefano, w którym Turcja musiała przyjąć surowe warunki Rosji i ukrócenia jej ambicji. Kongres nie tylko nie rozwiązał żadnych problemów, dodał natomiast kolejnych. Na kongres nie zaproszono żadnej liczącej się reprezentacji narodów bałkańskich. Bośnię i Hercegowinę oddano pod okupację Austrii; Bułgarię rozdzielono na dwie części i odepchnięto od Morza Egejskiego, ograniczono niepodległość Serbii, Czarnogóry i Rumunii. Rosja odebrała Rumunii Besarabię, Wielka Brytania odebrała Turcji Cypr.
U przyczyn wybuchu wojny leżała m.in. francuska chęć odwetu za klęskę w wojnie z Prusami w latach 1870-1871. W świadomości francuskiej pamięć klęski pod Sedanem wyrażała się słowami „ Nie mówmy o tym nigdy, myślmy o tym zawsze”. Victor Hugo pisał: „ Francja powinna żyć tylko jedną myślą: odtworzyć swe siły, zebrać całą energię, podsycać święty gniew, wychować nową generację i utworzyć armię z całego narodu, pracować bez wytchnienia, studiować metody i umiejętności nieprzyjaciół, aby znów stać się wielką Francją, Francją roku 1792, Francją uosabiającą ideę miecza. Wówczas pewnego dnia stanie się ona niepokonana. Wówczas odbierze z powrotem Alzację i Lotaryngię.”. Trwała rywalizacja kolonialna między mocarstwami. Jednym z najgroźniejszych dla pokoju w Europie był konflikt o Egipt pomiędzy Francją a Wielką Brytanią. Egipt podlegał formalnie sułtanowi tureckiemu, ale ekonomicznie i politycznie był uzależniony od Francji i W.B. oba kraje wspólnie zarządzały Kanałem Sueskim. W 1875 r. Wielka Brytania przejęła Kanał na własność, a w 1882 r. opanowała cały Egipt wraz z Sudanem. Uderzyło to we francuskie interesy. Oba kraje ostatecznie uzgodniły strefy wpływów w 1899 r. Również Niemcy zmierzały do uzyskania stosownej ich zdaniem liczby kolonii m.in. w Afryce (Togo, Kamerun, Niemiecka Afryka Wschodnia, Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia) i na Pacyfiku (wyspy Bismarcka).
Trwała rywalizacja Austro- Węgier i Rosji o wpływy na Bałkanach. Rosja dążyła do uzyskania panowania nad cieśninami Bosfor i Dardanele. Między Niemcami a Wielką Brytanią trwała rywalizacja gospodarcza i w zakresie rozbudowy floty.
(…)
… ) 2. Powstanie dwóch przeciwstawnych bloków politycznych i militarnych Trójprzymierze ( państwa centralne ) - Niemcy - Włochy - AustroWęgry Trójporozumienie ( entente cordiale ) - Anglia - Rosja - Francja - Serbia - Japonia - Włochy - Rumunia - USA 3. Konflikty lokalne - pierwszy kryzys marokański 1905 - 1911 między Francją a Niemcami o panowanie w Maroku, które ostatecznie dostało się Francji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)