To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Geneza i rozwój faktoringu 1Geneza finansowania działalności handlowej z wykorzystaniem wierzytelności sięga czasów antycznej Babilonii i tu też można w zasadzie doszukiwać się źródeł faktoringu. Już bowiem w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem na terenie Międzyrzecza tamtejsi kupcy uznawali sprzedaż wierzytelności za bardziej efektywną metodę pozyskiwania środków finansowych niż egzekwowanie ich spłaty. Przedmiotem obrotu były wówczas również wierzytelności przyszłe, a nabywcy wierzytelności (finansujący) przejmowali niejednokrotnie ryzyko wypłacalności dłużników. Początki faktoringu można także wiązać z działalnością miejscowych agentów pośredniczących w wymianie towarowej zatrudnianych przez Fenicjan i Kartagińczyków w epoce ich dominacji w basenie Morza Śródziemnego. Ślady dzisiejszego faktoringu można odnaleźć także u starożytnych Chaldejczyków, Greków i Rzymian.
W średniowieczu pojawiają się pojęcia „faktoria” i „faktor”. Terminem „faktoria” określano ówczesne filie handlowe wielkich domów kupieckich, „faktor” oznaczał natomiast agenta handlowego kierującego daną faktorią. Najznamienitsze rodziny kupieckie, np. Weslerowie i Fuggerowie, wynajmowały bowiem do prowadzenia swych filii faktorów (agentów) będących wyspecjalizowanymi pośrednikami handlowymi. Faktor doskonale orientował się w miejscowych zwyczajach handlowych, znał dokładnie miarę i wagę czy też wymogi w zakresie waluty stosowane w danej miejscowości, a przede wszystkim potencjalnych partnerów handlowych, w wypadku których był w stanie dokonać oceny stanu ich wypłacalności. Niekiedy udzielał także pożyczek na dostawy towarów. Jednakże ci ówcześni faktorzy byli w swych funkcjach bardziej podobni do komisantów niż do dzisiejszych instytucji faktoringowych. Na szeroką skalę faktorów jako pośredników w wymianie towarowej wykorzystywali Anglicy w toku ekspansji kolonialnej w XVII i XVIII w. Działający wówczas angielscy faktorzy jako pośrednicy w sprzedaży towarów do Anglii i z Anglii do kolonii zajmowali się także finansowaniem dostawców - głównie z branży bawełnianej - udzielając pożyczek i kredytów na dostawy towarów. Z tego też względu niektórzy autorzy wiążą początki faktoringu międzynarodowego z działalnością angielskich faktorów. Gwałtowny rozwój tego rodzaju pośrednictwa handlowego, związany ze wzrostem znaczenia handlu kolonialnego, doprowadził do wydania w Anglii w latach 1695, 1825, 1842 i 1877 pierwszych ustaw regulujących prawa i obowiązki stron, jak np. przysługujące faktorowi prawo zastawu na towarze dostawcy. Mimo to instytucja faktora (pośrednika) nadal pozostawała synonimem mandatariusza i komisanta.
Rozwój nowoczesnego faktoringu bierze swój początek dopiero w XIX w. na terenie Ameryki Północnej. Powstanie faktoringu w dzisiejszej postaci wiąże się bezpośrednio z działalnością amerykańskich agentów prowadzących na przełomie XVIII/XIX wieku interesy w branży tekstylnej w Ameryce Północnej. Narastający gwałtownie od 1800 r. napływ ludności stworzył zapotrzebowanie na liczne towary, zwłaszcza wyroby tekstylne. Rosnący popyt na tekstylia można było zaspokoić tylko przez dostawy z Europy, nie istniał bowiem jeszcze odpowiedni rodzimy przemysł, który mógłby sprostać wymaganiom ówczesnego rynku. Europejscy eksporterzy dystrybucję swych towarów powierzali na ogół amerykańskim agentom handlowym, tzw. factors, znającym dokładnie realia tamtejszego rynku. Ówczesne powolne drogi komunikacyjne wymagały bowiem niezawodnych i dokładnych danych odnośnie do najdogodniejsz
(…)
… się od importu z Europy wprowadzono w latach 1883-1890 wysokie cła ochronne. Wysokość taryfy celnej na wyroby tekstylne ustalono na 49,5% (taryfa McKinleya), co spowodowało przerwanie importu tekstyliów z Europy, a tym samym upadek dotychczasowej podstawy działalności ówczesnych faktorów. W międzyczasie rozwijający się amerykański przemysł tekstylny rozbudował własny system dystrybucji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)