To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Geneza i podstawy prawne regulacji układowej
Pojawiły się na początku XIX wieku jako specyficzne źródła prawa pracy. Najczęściej dotyczyły spraw płacowych. W ówczesnych warunkach układ zbiorowy był porozumieniem pracowników i pracodawców, które miało zapobiec wybuchowi konfliktu czy go też zakończyć ( rodzaj "układu pokojowego" kładącego na jakiś czas kres określonym działaniom walczących stron).
Przez około pół wieku układy zbiorowe pracy, mimo ich dużego znaczenia praktycznego, nie były regulowane przez prawo. Stosowano do nich ogólne przepisy prawa cywilnego o umowach. Regulacja prawna układów zbiorowych nastąpiła po pierwszej wojnie światowej.
Regulacje na terenach Polski:
* rozporządzenie niemieckie o umowach zbiorowych (1918r.)
* art.445 kodeksu zobowiązań z 1933r.
* ustawa o układach zbiorowych pracy z 1937r. (obowiązująca do 1.01.1975r.)
* obecnie instytucję układu zbiorowego pracy regulują przepisy działu 11 KP, w brzmieniu nadanym im przez ustawy zmieniające KP: z 19.09.1994r. oraz 9.11.2000r.
Źródła zbiorowego prawa pracy:
* Są to akty prawne które określają prawa i obowiązki stron zbiorowych stosunków pracy a więc przede wszystkim pracodawców i ich organizacji oraz związków zawodowych (a w przedsiębiorstwach państwowych- także samorządu pracowniczego)
* zaliczamy do nich przede wszystkim Konstytucję. Wśród wolności i praw politycznych znalazły się 3 zasadnicze elementy zbiorowych stosunków pracy: prawo zrzeszania się w związki zawodowe rokowania i układy zbiorowe oraz prawo do strajku. Pośrednio Konstytucja gwarantuje także prawo prowadzenia sporów zbiorowych ( art. 59 ust.2) co w sumie składa się na całość podstaw zbiorowego prawa pracy. Gwarancje konstytucyjne dotyczą pracowników i pracodawców. Konstytucja daje pracodawcom prawo zrzeszania się w organizacje pracodawców jak również udział w rokowaniach i zawierania układów zbiorowych. Obu stronom stosunku pracy (partnerom socjalnym) służy też prawo prowadzenia dialogu społecznego (art.20)
* Zasadnicze podstawy zbiorowego prawa pracy tworzą 3 ustawy z 23.05. 1991roku: O związkach zawodowych, o organizacjach pracodawców i o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Regulacja statusu prawnego związków zawodowych nie została objęta KP w 1974r. ponieważ ówczesny ustawodawca i związki nie chciały regulować tej problematyki. Kwestie organizacji pracodawców sporów zbiorowych i strajku nie były normowane w ówczesnym prawie pracy. Również po roku 1980 prace nad ustawą o związkach zawodowych były prowadzone niezależnie od KP. W rezultacie też obydwie ustawy o związkach zawodowych poprzednia z 1982r i obecna z 1991r. znajdują się poza KP. O ile jednak poprzednia ustawa obejmowała rozstrzyganie sporów zbiorowych i prawo do strajku to obecnie zostało to uregulowane w odrębnej ustawie. Nową materie stanowi natomiast unormowanie sytuacji prawnej organizacji pracodawców. W odróżnieniu od indywidualnego prawa pracy zbiorowe prawo pracy w niewielkim stopniu jest normowane przepisami wykonawczymi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)