To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
FUNKCJONOWANIE ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
Postępowanie administracyjne. 1928 r. - jednolite dla całego kraju przepisy normujące: ogólne postępowanie administracyjne - zakres spraw - wszystkie sprawy z zakresu prawa administracyjnego (z wyłączeniem spraw wojskowych, skarbowych, spraw zagranicznych, postępowania dyscyplinarnego i in. odrębnie uregulowanych). Przepisy te normowały tryb wydawania aktów administracyjnych, uprawnienia stron w toku postępowania (zwłaszcza odwołania).
postępowanie przymusowe w administracji - zespół działań zapewniających wykonanie decyzji administracyjnych. Uprawniony - organ administracji ogólnej I instancji (starosta). Środkami stosowanymi były: kara pieniężna celem przymuszenia, egzekucja na majątku, wykonanie zastępcze, przymus bezpośredni.
postępowanie karno-administracjne - tryb dochodzenia i karania wykroczeń przez organy administracji ogólnej lub inne uprawnione do tego organy administracji. Wykroczenia - drobne przestępstwa zagrożone karą nie wyższą niż 3000 zł grzywny i aresztu do 3 miesięcy. Postępowanie to dzieliło się na kilka rodzajów: a) postępowanie zwyczajne; b) postępowanie mandatowe; c) postępowanie przyspieszone. Osoba skazana mogła żądać skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.
Funkcjonariusze administracji publicznej. Ustawa o państwowej służbie cywilnej z 1922 r. - tzw. pragmatyka służbowa (podlegali jej wszyscy urzędnicy z wyjątkiem sędziów i prokuratorów, nauczycieli, profesorów szkół akademickich, pracowników przedsiębiorstw i monopoli państwowych). ustawa normowała: sposób powoływania na stanowiska i zwalniania z nich, określała wymagane kwalifikacje, uprawnienia urlopowe, uposażenie, tryb awansu, obowiązki funkcjonariuszy (lojalność, zachowanie tajemnicy, szczególną wierność, posłuszeństwo przełożonym), a także system odpowiedzialności dyscyplinarnej. Stosunek pracy - charakter publicznoprawny (nominacja przez państwo)
dwie kategorie funkcjonariuszy - urzędnicy i niżsi funkcjonariusze. Sprawy sporne ze stosunku państwowej służby cywilnej podlegały sądownictwu administracyjnemu.
Początkowo niskie kwalifikacje, choć stopniowo administracja polepszała się w miarę zatrudniania absolwentów polskich szkół wyższych.
Niższe kadry - często ze środowisk pracowników umysłowych i drobnomieszczaństwa, kierownictwo - burżuazja, ziemiaństwo i pracownicy umysłowi (związane z systemem kształcenia). Po 1926 dużo b. oficerów.
KONTROLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
Rodzaje kontroli. kontrola wewnętrzna (nadzór) → hierarchiczno-instancyjna struktury administracji publicznej i istnienie środków odwoławczych.
(…)
… przez parlament i opinię publiczną. głównie z politycznego punktu widzenia. Różne formy:
głównie interpelacje (choć po 1926 r liczba ich zmalała, a po 1935 prawie zanikła). dyskusje nad preliminarzem budżetowym (też poszczególnych resortów) - możliwość wytknięcia błędów, nadużyć. Odmowa uchwalenia budżetu była równoznaczna z wotum nieufności dla kierownika resortu.
Kontrola opinii publicznej → głównie prasa - różnorodny charakter. Po przewrocie majowym efektywność tej kontroli zmalała.
Sądowa kontrola administracji. przez specjalne sądy administracyjne, rzadko przez sądy powszechne. Konstytucja marcowa → sądownictwo administracyjne z NTA na czele dla orzekania o legalności aktów administracyjnych. 1922 r. utworzono NTA, ale nie powołano niższych instancji, jedynie dla ziem b. zaboru pruskiego, gdzie utrzymano sądy administracyjne I i II instancji, NTA był sądem III instancji.
NTA - skład: pierwszy prezes, prezesi i sędziowie mianowani przez prezydenta. Dwie izby - ogólnoadministracyjna i skarbowa. Orzekał w składzie - 3 lub 7 sędziów albo zgromadzenia ogólnego. Po przewrocie majowym - sanacja powołała swoich zwolenników na stanowiska sędziów i prezesów oraz poddała NTA nadzorowi prezesa Rady Ministrów.
Legitymacja czynna - każdy, kogo prawo naruszono lub obciążono go obowiązkiem bez podstawy prawnej, a zaskarżana decyzja musiała ostateczna, a skarga w formie pisemnej. NTA - kasacja, a potem organ był związany tą decyzją.
Wyłączono sprawy: a) podlegające właściwości sądów powszechnych; b) mianowania na publiczne urzędy i stanowiska; c) załatwiane w drodze swobodnego uznania (coraz ich więcej po 1926 r.); d…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)